Tape (2001)

Σκηνοθεσία:  Ρίτζαρντ Λινκλέιτερ   Richard Linklater
Θεατρικό Έργο του  ​Στέφεν Μπέλμπερ   Stephen Belber
Πρωταγωνιστές:
Ίθαν Χόκ,  Ethan Hawke
Ρόμπερτ  Σον Λέοναρντ,  Robert Sean Leonard  
Ούμα Θέλμαν  Uma Thurman

Ρίτζαρντ Λινκλέιτερ

Μια ακόμα καταπληκτική ταινία από το σπουδαίο Λινκλέιτερ.           

​Δυο συμμαθητές από το Γυμνάσιο ο Βινς (Ίθαν Χοκ), ερασιτέχνης πυροσβέστης, χρήστης και πωλητής ναρκωτικών, ελαφρός, παράξενα επιθετικός και βίαιος, και ο Τζον (Ρόμπερτ Σον Λέοναρντ), σκηνοθέτης, συγκροτημένος, συναντούνται μετά από 10 χρόνια από τη αποφοίτηση, εξ αιτίας της προβολής μιας ταινίας του δεύτερου, σε ένα φεστιβάλ. Ο Βινς νοιώθοντας αισθήματα κατωτερότητας έναντι του πιο επιτυχημένου φίλου του, που οξύνονται από τις υποδείξεις του δεύτερου προς τον Βινς, θέλει να του δείξει ότι και αυτός (ο Τζον), δεν είναι άτρωτος. Η συνάντηση (η οποία είναι προσχεδιασμένη από το Βίνς, βγάζει στην επιφάνεια, ένα γεγονός από την φοιτητική τους ζωή, που μάλλον για τον Βινς είναι πάντα παρόν γιατί ό.τι πονάει, ο πόνος το υπενθυμίζει κάθε στιγμή, ενώ ο Τζον το έχει απωθήσει, σαν όλα τα πράγματα που ενοχλούν, και οι ψυχικές θεραπαινίδες είναι στη θέση τους πάντα, για να το στείλουν στη λήθη. Ποιο είναι το συμβάν, και το στημένο σχέδιο του Βινς: Ο Βινς κατηγορεί το φίλο του Τζον, ότι βίασε την δική του φίλη την Έμι (Ούμα Θέλμαν) πριν σχεδόν χωρίσουν, χωρίς ποτέ να το παραδεχτεί και να   της ζητήσει συγγνώμη. Επιθυμία του είναι να  τον ταπεινώσει,  σαν εκδίκηση για την δική του παλιά  όπως τη θεωρεί ταπείνωση, και να "μειώσει"το αίσθημα κατωτερότητας που νιώθει απέναντί του, επειδή   ο Τζον έχει προχωρήσει.  Ο Βινς, σιγά σιγά θα εγκλωβίσει τον Τζον ώστε  να παραδεχτεί, ότι η συνεύρεση τους, είχε κατά κάποιον τρόπο  χαρακτηριστικά βιασμού, και ο Βινς τον καταγράφει σε μια κασέτα, με την οποία μπορεί τώρα να τον εκβιάσει.  Αργότερα θα έρθει και  η Έμι,  αφού την έχει συμπεριλάβει στο σχέδιο ταπείνωσης, μια που ζει στην ίδια πόλη, όπου εργάζεται σαν βοηθός εισαγγελέα για να ολοκληρώσει τον θρίαμβό του  Βινς.Τα έργο έχει την καταγωγή του από θεατρικό έργο,  και έχει καταπληκτικούς διαλόγους,  πολύ δυνατούς ,που το μεγαλύτερο μέρος όποιος θελήσει , μπορεί να παρακολουθήσει παρακάτω.

Όταν ο Τζον ρωτάει το Βίνσεντ που είναι το κορίτσι του η Λέα, γίνεται ο εξής διάλογος: Βίνσεντ: Χωρίσαμε.

Τζον: Χωρίσατε;
Βίνσεντ: Ναι.
Τζον: Γιατί;
Βίνσεντ: Μεγάλη ιστορία.
Τζον: Γιατί;
Βίνσεντ: Δεν της άρεσε όπως ντυνόμουν.
Τζον: Πες μου τι έγινε.
Βίνσεντ: Γίνομαι όλο και πιο παράξενος.
Τζον: Έλα τώρα, Βινς!
Βίνσεντ: Τι θες; Λέει ότι είμαι μαλάκας! Μου είπε ότι λυπάται που δεν μπορεί να έρθει... 

​Ο Τζον νομίζει ότι μπορεί να συνετίσει τον Βίνσεντ. Κάνει κριτική στον Βινς, για τον τρόπο της ζωής του, ότι δεν εξελίσσεται για να είναι χρήσιμος, και ο Βινς δείχνει αυτά  να τα έχει απομυθοποιήσει με την συμπεριφορά του.

Τζον: Λέω απλά ότι είναι δύσκολο! Σήμερα, οι γυναίκες δεν έχουν κανένα λόγο να σχετίζονται... με βίαιους άντρες. Δεν είναι και τόσο ελκυστικό προσόν τώρα πια. Πάρα πολλοί άντρες έχουν εξαλείψει τις βίαιες τάσεις τους.
Βίνσεντ: Άρα, δεν είμαι της μόδας!
Τζον: Μη γίνεσαι χαζός!
Βίνσεντ: Κι εσύ μη μου το παίζεις διπλωμάτης!
Τζον: Δεν το παίζω! Σου λέω ότι είσαι ηλίθιος... αν νομίζεις ότι οι γκόμενες θα ανεχθούν τις μαλακίες σου!

​Βίνσεντ: Ποιες μαλακίες;
Τζον: Το να το παίζεις σκληρός.
Βίνσεντ: Δεν της το έπαιξα σκληρός!
Τζον: Σήμερα, όμως, οι γυναίκες θέλουν άλλα πράγματα.
Βίνσεντ: Τι θέλουν;
Τζον: Άντρες που δεν ρίχνουν μπουνιές στα παράθυρα... που δεν πετάνε τα τηλέφωνο στην άλλη άκρη του δωματίου... που δεν στήνουν το κορίτσι τους...

​Ο Βίνσεντ σε αντιπερισπασμό θέλει να εκμεταλλευτεί ένα μυστικό από τα χρόνια του Γυμνασίου που τον έχει πληγώσει, και να του αποδείξει ότι και αυτός δεν είναι ακέραιος.

Τζον: Τι δουλειά κάνεις;
Βίνσεντ: Εθελοντής πυροσβέστης.
Τζον: Σωστά. Πώς βγάζεις λεφτά;
Βίνσεντ: Χέσε με, Τζον! (πουλάει ναρκωτικά)
Τζον: Απλώς λέω...
Βίνσεντ: Τι;
Τζον: Είναι λίγο ανώριμο.
Βίνσεντ: Για κάντο κι εσύ αυτό!
Τζον: Δεν είναι αυτό το θέμα.
Βίνσεντ: Οι περισσότεροι πελάτες μου είναι πάνω από 50 ετών. Αν δεν είναι ώριμο αυτό, αναρωτιέμαι τι είναι ώριμο.
Τζον: Η παράδοση ναρκωτικών κατ' οίκον σε πρώην χίπηδες δε σε κάνει και τόσο ώριμο, Βινς. Είναι σαν να στέκεσαι στη γωνία και να τα πουλάς σε έφηβους!
Βίνσεντ: Γιατί μου κάνεις διάλεξη;
Τζον: Δε κάνω διάλεξη σε κανέναν! Επισημαίνω κάποια πράγματα.
Βίνσεντ: Ποια;
Τζον: Πιστεύω ότι μπορείς να κάνεις κάτι καλύτερο.
Βίνσεντ: Καλύτερο από τι;
Τζον: Από το να σπαταλάς έτσι τη ζωή σου. Βινς, είσαι έξυπνος. Γιατί πουλάς ακόμα ναρκωτικά;
Βίνσεντ: Επειδή ακριβώς είμαι έξυπνος. Αν ήμουν βλάκας, θα με είχαν πιάσει! Κι εκτός αυτού, εγώ είμαι πυροσβέστης.
Τζον: Δεν είναι αυτό το θέμα.
Βίνσεντ: Γιατί αυτό που κάνεις εσύ είναι καλύτερο;
Τζον: Αυτό που κάνω εγώ είναι καλύτερο... γιατί προσπαθώ να εξηγήσω κάποια πράγματα.Στόχος μου είναι να γίνω ακόμα καλύτερος σ' αυτό... ώστε να μπορέσω να συμβάλλω...
Βίνσεντ: Λοιπόν, άντε γαμήσου!
Τζον: Όχι, μιλάω σοβαρά. Προσπαθώ να δείξω πού θα καταλήξει η κοινωνία μας... αν δεν προσέξουμε! Ακούγεται πομπώδες, επειδή δεν έχω ακόμα την ανάλογη δεξιότητα.
Βίνσεντ: : Δεν ακούγεται πομπώδες. Ακούγεται... σαν να μιλάς με τον κώλο σου!
Τζον: Γιατί;
Βίνσεντ: Επειδή δεν ξέρεις προς τα πού κατευθύνεται η κοινωνία! Είσαι σαν όλους τους άλλους. Ακολουθείς το ρεύμα... με την ελπίδα να ''βολευτείς'', πριν αλλάξει η μόδα... γιατί τότε θα πρέπει ν' αρχίσεις να κάνεις άλλου είδους ταινίες. Είμαστε όλοι πιασμένοι σαν χελώνες στα δίχτυα του ψαρά!
Τζον: Τι; Έγινες ευαίσθητος τώρα;

Ο Βίνσεντ θέλει να στριμώξει τον Τζον να ομολογήσει, ότι στην τελευταία τάξη του Γυμνασίου, βίασε το πρώτο του κορίτσι, την Άμι, χωρίς ποτέ να της ζητήσει συγγνώμη. Ο πόνος βέβαια είναι δικός του. Ένα αγκάθι που τον τρυπάει 10 χρόνια.

Βίνσεντ: Είπα κάτι που σ' έκανε να θυμώσεις ή είσαι μαλάκας;
Τζον: Και τα δύο.
Βίνσεντ: Τουλάχιστον, το παραδέχεσαι. Αντίθετα με κάποιους από μας!
Τζον: Τι; Είμαι εγώ μαλάκας;
Βίνσεντ: Ναι.
Τζον: Πότε;
Βίνσεντ: Γενικά μιλάω...
Τζον: Πότε ήμουν ''γενικά'' μαλάκας;
Βίνσεντ: Στο γυμνάσιο.
Τζον: Τι; Ήμουν πολύ ντροπαλός στο γυμνάσιο, για να είμαι μαλάκας! Δώσε λίγη αξία στον εαυτό σου, φίλε! Πιστεύω ότι έχεις! Το λες επειδή όλοι στο γυμνάσιο είναι λίγο-πολύ μαλάκες! Το θέμα είναι να εξελιχθείς σε κάτι άλλο, μετά το γυμνάσιο. Τώρα είμαι λιγότερο ντροπαλός απ' ό,τι ήμουν στο γυμνάσιο.
Βίνσεντ: Άρα, έγινες φανερά μαλάκας!
Τζον: Μήπως δεν κάνω κάτι που θα ήθελες να κάνω;
Βίνσεντ: Δε θέλω να κάνεις τίποτα.
​

Βίνσεντ: Θα σου ρίξω κλωτσιά!
Τζον: Αυτό σημαίνει ότι είσαι βίαιος.
Βίνσεντ: Μόνο όταν έχω να κάνω με σένα.
Τζον: Γιατί το παθαίνεις αυτό, όταν μιλάμε για την 'Εμι Ράνταλ;
Βίνσεντ: Δεν ισχύει αυτό.
Τζον: Μάλλον δεν το καταλαβαίνεις.
Βίνσεντ: Άντε γαμήσου, Τζον!
Τζον: Εντάξει, πάω να φύγω.
Βίνσεντ: Ευχαριστώ που ήρθες.
Τζον: Άντε γαμήσου! Βινς!
Βίνσεντ: Άντε γαμήσου Τζον!
Τζον: Λυπάμαι που νιώθεις άσχημα για την 'Εμι Ράνταλ. Κάθε φορά που μαστουρώνεις και είμαι δίπλα σου, αυτό γίνεται. Γαμήσου! Πέρασαν πάνω από 10 χρόνια. Στο εξήγησα εκατομμύρια φορές: Πίστευα ότι μπορώ να βγω μαζί της επειδή εσείς είχατε χωρίσει και τώρα μπορώ να καταλάβω... πόσο εύθραυστα είναι τα ανθρώπινα συναισθήματα. Αν συνέβαινε τώρα μια παρόμοια κατάσταση, δε θα γινόταν το ίδιο. Συμβαίνουν, όμως, αυτά. Ιδίως στο γυμνάσιο! Και λυπάμαι που σε πλήγωσα.
Βίνσεντ: Δε μιλούσα γι' αυτό εγώ!
Τζον: Για ποιο πράγμα μιλούσες;
Βίνσεντ: Γι' αυτό που έγινε.
Τζον: Κοιμηθήκαμε μαζί.
Βίνσεντ: Πώς;
Τζον: Βινς, ξέρεις πώς.
Βίνσεντ: Εννοώ, πώς! Πρέπει να γίνεις πιο συγκεκριμένος. Με ποιον τρόπο κοιμήθηκες μαζί της.
Τζον: Κάναμε σεξ.
Βίνσεντ: Και;
Τζον: Δεν έχει άλλο.
Βίνσεντ: Ήταν καλό σεξ;
Τζον: Έχω κάνει καλύτερα από τότε.
Βίνσεντ: Το ευχαριστήθηκες;
Τζον: Καλό ήταν.
Βίνσεντ: Ήταν σκληρό σεξ;
Τζον: Δεν ξέρω, ήμασταν μεθυσμένοι.
Βίνσεντ: Τη βίασες;
Τζον: Τη βίασα; Όχι!
Βίνσεντ: Μήπως βγήκατε για να τη βιάσεις;
Τζον: Αν βγήκαμε για να τη βιάσω;
Βίνσεντ: Ναι! Μήπως την ανάγκασες να κάνει σεξ μαζί σου;
Τζον: Όχι! Βίνσεντ... Δεν ξέρω τι θέλεις να πω.
Βίνσεντ: Θέλω να μου πεις τι έγινε. Είσαι σκηνοθέτης. Περιέγραψέ μου τη σκηνή.Πες μου μια φορά την αλήθεια, αντί ν᾿ αλλάζεις θέμα.
Τζον: Εντάξει, ήταν λίγο σκληρό. Δεν είμαι περήφανος γι' αυτό.
Βίνσεντ: Της μίλησες μετά απ' αυτό;
Τζον: Όχι.
Βίνσεντ: Γιατί όχι;
Τζον: Δεν ήξερα τι να της πω. Δεν το θεωρώ έγκλημα. Δεν ήταν καλό αυτό που έκανα, ήταν ηθικά αμφιλεγόμενο... και ναι, θα προτιμούσα να μην είχε γίνει. Δε νομίζω όμως ότι θα έπρεπε να παραδοθώ στην αστυνομία.
Βίνσεντ: Δε μίλησα εγώ για αστυνομία.
Τζον: Για ποιο πράγμα μιλάς, τότε;
Βίνσεντ: Δεν ξέρω... γι' αυτήν.
Τζον: Νομίζω ότι το ξέρει ήδη.
Βίνσεντ: Ίσως θα έπρεπε να της ζητήσεις συγνώμη.
Τζον: Χριστέ μου! Πιστεύεις ότι πρέπει να της ζητήσω συγνώμη;
Βίνσεντ: Ναι, γιατί όχι;
Τζον: Γιατί δεν ήταν καν βιασμός. Έγινε κάτι που τέθηκε εκτός ελέγχου.
Βίνσεντ: Μην απολογείσαι σε μένα.
Τζον: Δεν απολογούμαι. Προσπαθώ να σου πω... ότι πριν δέκα χρόνια έκανα κάτι... λάθος. Και τώρα που το σκέφτομαι, νιώθω ότι αυτός που το έκανε... μου είναι τελείως άγνωστος.Ήταν ένας ηλίθιος, μεθυσμένος τελειόφοιτος... που θεώρησε ότι η χαμηλοβλεπούσα χρειαζόταν πειθαναγκασμό! Ήταν άσχημο και μετανιώνω. Δεν ήταν, όμως, βιασμός. Ούτε η ίδια θα το ονόμαζε έτσι.


Βίνσεντ: Πώς λες ότι θα το ονόμαζε;
Τζον: Δεν ξέρω πώς θα το ονόμαζε.
Βίνσεντ: Κι αν το ονόμαζε ''βιασμό'';
Τζον: Άκουσέ με! Πολύ αμφιβάλλω αν το θυμάται καν!
Βίνσεντ: Εσύ το θυμάσαι, όμως.
Τζον: Επειδή ήταν βασικό για μένα.
Βίνσεντ: Ήταν ο πρώτος σου βιασμός;
Τζον: Μη γίνεσαι μαλάκας!
Βίνσεντ: Πες μου τι ήταν βασικό για σένα;
Τζον: Δεν ξέρω. Ήταν απ' τις πρώτες φορές που είδα τον εαυτό μου αντικειμενικά και αποφάσισα συνειδητά να μη γίνω τέτοιος άνθρωπος. Γι' αυτήν μπορεί να μην ήταν τόσο σημαντικό. Για μένα, ήταν κάτι πολύ σημαντικό.
Βίνσεντ: Η έτσι θες να πιστεύεις.
Τζον: Γιατί έγινες τόσο ''ανώτερος'' ξαφνικά;
Βίνσεντ: Δεν είμαι ανώτερος. Μαστουρωμένος είμαι. Εξάλλου, είμαι ένα ταπεινό βαποράκι, που φοράει μποξεράκια.
Τζον: Εσύ το λες αυτό.
Βίνσεντ: Όχι, εσύ το είπες.
Τζον: Δεν το εννοούσα έτσι.
Βίνσεντ: Πώς το εννοούσες;
Τζον: Εννοούσα ότι θα μπορούσες ν' αλλάξεις τη ζωή σου λίγο.
Βίνσεντ: Ο βιαστής το λέει αυτό;
Τζον: Είσαι ηλίθιος!
Βίνσεντ: Λάθος! Το λέει ένας σκηνοθέτης ταινιών μικρού μπάτζετ... που προβληματίζουν το κοινό για το πού πάει η κοινωνία μας! Και ξεχνάει το βιασμό που έκανε στο γυμνάσιο.
Τζον: Έχεις σοβαρό πρόβλημα.
Βίνσεντ: Νομίζω ότι πρέπει να της τηλεφωνήσεις.
Τζον: Δεν πρόκειται να την πάρω!
Βίνσεντ: Γιατί όχι; Πρέπει.
Τζον: Σταμάτα! Αν την έπαιρνα, θα εξευτελιζόταν το όλο θέμα! Τι να της πω; ''Γεια, τι κάνεις; Πώς τα περνάς;''  ''Με την ευκαιρία, συγνώμη που σε βίασα πριν χρόνια!''
Βίνσεντ: Ώστε τη βίασες.
Τζον: Όχι, δεν τη βίασα.
Βίνσεντ: Τι έκανες;
Τζον: Την πίεσα να κάνει σεξ μαζί μου.
Βίνσεντ: Πώς;
Τζον: Λεκτικά.
Βίνσεντ: Την πίεσες λεκτικά;
Τζον: Ναι, εφαρμόζοντας έναν ακραίο λεκτικό πειθαναγκασμό... που την έπεισε να κάνει σεξ μαζί μου.
Βίνσεντ: Και τότε έγινε σκληρό το σεξ;
Τζον: Όχι, έγινε σκληρό όταν και οι δύο άρχισαν να παίζουν επιθετικά.
Βίνσεντ: Τι εννοείς;
Τζον: Νόμιζα ότι έπαιζα, ενώ κάποιος άλλος θα με θεωρούσε βίαιο.
Βίνσεντ: Δηλαδή, βιαστή.
Τζον: Όχι! Βίαιο.
Βίνσεντ: Τζον, μόνο εσείς οι δύο ξέρετε τι έγινε. Μόνο εσείς μπορείτε να ερμηνεύσετε τις πράξεις σας. Γι' αυτό, πες μου τα γεγονότα και τα ερμηνεύεις αργότερα.
Τζον: Σου είπα, την πίεσα λεκτικά.
Βίνσεντ: Λες ψέματα!
Τζον: Ποιο είναι το πρόβλημά σου;
Βίνσεντ: Πώς μπορείς να λες ψέματα στον πιο παλιό σου φίλο...
Τζον: Γιατί πιστεύεις ότι λέω ψέματα;
Βίνσεντ: Μόνο εσύ θα επινοούσες αυτόν τον ''ακραίο λεκτικό πειθαναγκασμό''. Δεν είναι φυσιολογική έκφραση αυτή. Εμένα μου θυμίζει ''ακραία μαλακία''. Αν είχες κάνει μόνο αυτό, θα ήσουν πιο συγκεκριμένος. Θα μου έλεγες ότι της είπες ''Αν δε μου κάτσεις... θα πω σε όλους ότι βρωμάς ή ότι έχεις πέος''. Τέλος πάντων, κάτι φυσιολογικό που θα έλεγε ο καθένας. Εσύ, όμως, μου λες τις συνηθισμένες σου μαλακίες... που ακούγονται ώριμες, αλλά δεν περιέχουν τίποτα. Και είναι μαλακίες, γιατί έφτασες εδώ που είσαι σήμερα... επειδή επιμένεις πάντα να γίνονται όλα με το δικό σου τρόπο. Είσαι καλός σ' αυτό. Γιατί, λοιπόν, δεν παραδέχεσαι αυτό που έκανες;
Τζον: Βινς, άντε γαμήσου!
Βίνσεντ: Νομίζω ότι πρέπει να της τηλεφωνήσεις.
Τζον: Όχι δεν θα την πάρω.
Βίνσεντ: Εντάξει, θα την πάρω εγώ.
Τζον: Μην το κάνεις αυτό;
Βίνσεντ: Γιατί;
Τζον: Δε θέλω να το κάνεις;
Βίνσεντ: Γιατί;
Τζον: Βινς! Εντάξει, έφτασες εκεί που ήθελες.
Βίνσεντ: Πού έφτασα;
Τζον: Απέδειξες ότι κανείς δεν είναι τέλειος, ούτε κι εγώ.
Βίνσεντ: Παραδέξου το!
Τζον: Τι να παραδεχτώ;
Βίνσεντ: Αυτό που έκανες στην 'Εμι.
Τζον: Γιατί πιστεύεις ότι έκανα κάτι;
Βίνσεντ: Επειδή το ξέρω!
Τζον: Πώς;
Βίνσεντ: Μου το είπε η ίδια.
Τζον: Τι σου είπε;
Βίνσεντ: Αυτό που έκανες.
Τζον: Τι σου είπε;
Βίνσεντ: Τίποτα! Αλλά είναι ολοφάνερο! Πες μου τι έκανες και θα σ' αφήσω να φύγεις!
Τζον: Σταμάτα να γίνεσαι μαλάκας.
Βίνσεντ: Πες μου τι έκανες.
Τζον: Γιατί σε νοιάζει;
Βίνσεντ: Θέλω να τ' ακούσω.
Τζον: Τι θ' αλλάξει μ' αυτό;
Βίνσεντ: Δεν ξέρω.
Τζον: Γιατί έχει τόση σημασία;
Βίνσεντ: Δεν ξέρω. Πες μου τι έκανες!
Τζον: Της έπιασα τα χέρια πίσω και της τον έχωσα! Εντάξει; Γίνονται τέτοιες μαλακίες και ήδη είπα ότι λυπάμαι!
Βίνσεντ: Ευχαριστώ.
Τζον: Τι έκανες;
Βίνσεντ: Έγραψα τη συζήτησή μας.
Τζον: Γιατί;
Βίνσεντ: Για να δω αν ακούγεται καλά. Έχεις δίκιο. Είσαι τελείως διαφορετικός άνθρωπος. Μου φαίνεται απίστευτο ότι το έκανες αυτό. Μπύρα; Θύμωσες;
Τζον: Πώς μπόρεσες να το κάνεις;
Βίνσεντ: Ποιο πράγμα;
Τζον: Δεν παίζω, Βινς!
Βίνσεντ: Σε προσέβαλα;
Τζον: Πάρα πολύ!
Βίνσεντ: Γιατί; Εγώ σου λέω μόνο να την πάρεις και να της ζητήσεις συγνώμη... γι' αυτό που έκανε ένας μεθυσμένος τελειόφοιτος.
Τζον: Το ξέρεις ότι μόλις έδωσες τέλος στη φιλία μας;
Βίνσεντ: Ποιο πράγμα;
Τζον: Δεν παίζω, Βινς! Πιστεύεις ότι πρέπει όλοι ν' αρχίσουμε να τηλεφωνάμε... και να ζητάμε συγνώμη για ό,τι λάθος κάναμε στη ζωή μας;
Βίνσεντ: Δεν ξέρω... Ναι!
Τζον: Και θα βοηθούσε αυτό; Δε θα ήταν υποκριτικό; Να βιάζουμε όποιον βρούμε... και μετά από καιρό να τους ζητάμε συγνώμη;
Βίνσεντ: Έχεις καμιά καλύτερα ιδέα;
Τζον: Ναι, να μην το επαναλάβουμε.
Βίνσεντ: Ώστε έτσι!
Τζον: Ναι.
Βίνσεντ: Νομίζεις ότι δε θα το ήθελε;
Τζον: Ποιο πράγμα;
Βίνσεντ: Την κασέτα.
Τζον: Γιατί να τη θέλει;
Βίνσεντ: Για να μάθει ότι το παραδέχτηκες.

Ο Βινς, έχει ήδη προσκαλέσει την Έμι (Ούμα Θέλμαν), βοηθό είσαγελλέα τώρα, για φαγητό. Οι τρείς πια θα αναμετρηθούν για το προς το που πηγαίνει η αλήθεια και ποιος θα πονέσει περισσότερο. Μετά από τους χαιρετισμούς:

Έμι: Καπνίζεις από το γυμνάσιο; Βίνσεντ: Και πίνω.
Έμι: Ακόμα πίνεις;
Βίνσεντ: Πού θες να καταλήξεις;
Έμι: Ότι πρέπει να προσέχεις.
Βίνσεντ: Τι έγινε; Μου κάνεις διάλεξη;
Έμι: Ποιος κάνει διάλεξη;
Βίνσεντ: Εσύ το κάνεις τώρα κι αυτός το έκανε πριν λίγο. Σε λίγο θα έρθει και ο ιδιοκτήτης του μοτέλ για διάλεξη.
Έμι: Το λέω επειδή νοιάζομαι.
Βίνσεντ: Έχεις πέντε χρόνια να με δεις.
Έμι: Ήσουν το πρώτο μου αγόρι. Κι ο χειρότερος αλήτης να γινόσουν, πάλι θα νοιαζόμουν.
​Βίνσεντ: Αλήθεια;
Έμι: Ναι, έτσι γίνεται συνήθως.
Τζον: Λοιπόν, να πηγαίνω εγώ.
Βίνσεντ: Γιατί δεν κάνεις διάλεξη σ' αυτόν;
Τζον: Βινς, πρέπει να φύγω!
Βίνσεντ: Όχι, περίμενε. Έμι, χαίρομαι που το είπες αυτό... γιατί πάντα πίστευα ότι ο Βίνσεντ ήταν ο πρώτος σου έρωτας. Ξέρω ότι δε βγαίνατε συχνά μαζί, στο γυμνάσιο... αλλά όταν τελικά βγήκατε μαζί, την τελευταία χρονιά... νόμιζα ότι θα γεννιόταν μια αναμενόμενη δυνατή σχέση. Δεν το περιγράφω σωστά;
Τζον: Δε νομίζω ότι ήταν μια αναμενόμενη σχέση.
Βίνσεντ: Πώς να την πούμε;
Τζον: Απλώς βγαίναμε μαζί την τελευταία χρονιά.
Βίνσεντ: Μπορεί να ζηλεύω, γιατί... πάντα ήθελα να ήμουν το πρώτο σου αγόρι.
Έμι: Ήσουν.
Βίνσεντ: Το ξέρω, αλλά... Ξέρεις τι εννοώ! Δε θα έπρεπε να ενδιαφέρομαι για τέτοια πράγματα, αλλά... Είμαι συναισθηματικός, στο είπα.
Έμι: Δεν υπάρχει συναίσθημα σ' αυτό.
Βίνσεντ: Τι υπάρχει;
Έμι: Ηλιθιότητα.
Βίνσεντ: Ξέρεις κάτι; Συμφωνώ μαζί σου. Είναι ηλίθιο. Τότε, όμως, δεν το ήξερα. Τότε, το να μη θέλεις να κάνεις σεξ μαζί μου... ήταν σαν να μη με καλούσαν οι παππούδες μου τα Χριστούγεννα. Γι᾿ αυτό το παίρνω έτσι.
Έμι: Δε θα έπρεπε να το πάρεις προσωπικά.
Βίνσεντ: Το ξέρω, αλλά... το πήρα! Ιδίως όταν είδα εσάς τους δύο μαζί. Τέλος πάντων, δεν είχα πρόθεση να μιλήσω γι' αυτό.
Έμι: Για ποιο πράγμα μιλάς;
Βίνσεντ: Μιλάω για σένα και τον Τζον που βγαίνατε μαζί. Είχα πληγωθεί πάρα πολύ τότε. Αλλά όπως λέει ο Τζον... δεν ήταν μια ερωτική σχέση που έμελλε να γίνει... απλώς, βρεθήκατε μαζί, λίγο πριν την αποφοίτηση... και δε θα έπρεπε να είχα πληγωθεί. Έτσι δεν έγινε;
Έμι: Ήταν ένα πάθος, που δεν εξελίχθηκε σε κάτι σημαντικό.
Βίνσεντ: Για σένα ή γι' αυτόν;
Έμι: Για μένα.
Τζον: Βινς, δε νομίζω ότι η Έμι θέλει να μιλήσει γι' αυτό.
Βίνσεντ: Γιατί να μη θέλει; Είμαστε ώριμοι ενήλικες! Γιατί να μη μιλήσουμε για ένα πάθος των σχολικών χρόνων;
Τζον: Εντάξει, θα σας αφήσω να τα πείτε μόνοι σας.
Βίνσεντ: Γιατί δεν εξελίχθηκε το πάθος που είχε η Έμι για σένα; Γιατί δεν έγινε πιο σοβαρό; Μετά απ᾿ αυτό, δεν ήμασταν πάλι μαζί. Ούτε θυμάμαι να έβγαινες με κάποιον άλλον. Τουλάχιστον με κάποιον από το γυμνάσιο.
Έμι: Μάλλον δεν έκατσε.
Βίνσεντ: Δεν υπάρχει συγκεκριμένος λόγος γι' αυτό;
Έμι: Και βέβαια υπήρχε.
Βίνσεντ: Μα...
Έμι: Δεν υπάρχει μα. Υπήρχε.
Βίνσεντ: Εκείνο το βράδυ. Ήθελα να σου ζητήσει συγνώμη.
Έμι: Γιατί;
Βίνσεντ: Για να το ακούσεις. Το παραδέχτηκε σε μένα.
Έμι: Τι έκανες;
Βίνσεντ: Τον έκανα να το παραδεχτεί. Είναι γραμμένο στην κασέτα.
Έμι: Τι να παραδεχτεί;
Βίνσεντ: Αυτό που έκανε. Δεν το έκανε;
Έμι: Ποιο;
Βίνσεντ: Εκείνο το βράδυ. Κάνω λάθος; Σε βίασε.
Έμι: Και σένα τι σε νοιάζει;
Βίνσεντ: Δεν καταλαβαίνεις τι θέλω να πω.
Έμι: Ακόμα κι αν το έκανε, το τελευταίο που θα ήθελα... ήταν μια ομολογία γραμμένη σε κασέτα.
Βίνσεντ: Γιατί όχι;
Έμι: Γιατί δεν τη χρειάζομαι.
Βίνσεντ: Γιατί; Δεν καταλαβαίνεις. Προσπαθώ να κάνω το σωστό.
Έμι: Για ποιον;
Βίνσεντ: Για σένα.
Έμι: Δε νομίζω!
Βίνσεντ: Πίστευα ότι θα το εκτιμούσες.
Έμι: Δεν το εκτιμώ!
Βίνσεντ: Μα γιατί;
Έμι: Γιατί δε με βίασε.
Βίνσεντ: Τι;
Έμι: Δε με βίασε. Άρα, προσπαθείς να κάνεις να νιώσει καλύτερα... μόνο τον εαυτό σου!
Τζον: Θέλω να σου ζητήσω συγνώμη.
Έμι: Για ποιο πράγμα;
Τζον: Βινς!
Βίνσεντ: Τι;
Τζον: Βούλωστο! Θέλω να σου ζητήσω συγνώμη. Πιστεύω ότι αξίζει τον κόπο να σου πω ότι λυπάμαι. Ειλικρινά, λυπάμαι πολύ.
Έμι: Για ποιο πράγμα;
Τζον: Γι' αυτό που έγινε μεταξύ μας στο γυμνάσιο.
Έμι: Τι έγινε μεταξύ μας;
Τζον: Μιλάω γι' αυτό που έγινε την τελευταία χρονιά... για το οποίο προσπαθούσε πριν ο Βινς να με κάνει να ομολογήσω.
Έμι: Πότε πριν;
Τζον: Πριν πέντε λεπτά.
Έμι: Για τότε που βρεθήκαμε μαζί στο γυμνάσιο;
Τζον: Ακριβώς.
Έμι: Πες μου πάλι τι ακριβώς έγινε.
Τζον: Ξέρεις για ποια μέρα μιλάω;
Έμι: Για τη χρονιά που αποφοιτούσαμε. Στο πάρτι της Ρεβέκας;
Τζον: Δεν πιστεύεις ότι έγινε κάτι;
Έμι: Ασφαλώς και έγινε κάτι.
Τζον: Δε θυμάσαι τι έγινε;
Έμι: Έλα τώρα, Τζον! Υπάρχουν κάποια πράγματα που δεν ξεχνιούνται.
Τζον: Συμφωνώ.
Έμι: Επιμένεις, επειδή σε μαγνητοφώνησε ο Βινς;
Τζον: Ναι.
Έμι: Γιατί;
Τζον: Γιατί με έκανε να σκεφτώ.
Έμι: Ωραία. θα μου πεις πάλι τι έγινε;
Τζον: Πιστεύω... Πιστεύω ότι σε βίασα.
Έμι: Θεέ μου! Όχι, δε με βίασες!
Τζον: Σε βίασα!
Έμι: Όχι βέβαια!
Τζον: Έμι, ξέρω τι έγινε.
Έμι: Απ᾿ ό,τι φαίνεται, δεν ξέρεις.
Τζον: Κι όμως, ξέρω. Γιατί μόλις το παραδέχτηκα!
Έμι: Πού; Στην κασέτα; Τι έχει μέσα;
Τζον: Ομολογώ αυτό που έκανα.
Έμι: Τι έκανες;
Τζον: Μόλις τώρα σου είπα. Χλευάζεις την όλη ιστορία.
Έμι: Γιατί να το κάνω αυτό;
Τζον: Δεν έχω ιδέα. Αν κάνεις όμως κάτι τέτοιο...
Έμι: Νομίζω ότι αντιλαμβανόμαστε διαφορετικά το τι έγινε.
Τζον: Δεν καταλαβαίνω πώς γίνεται να συμβαίνει αυτό. Τότε, τι έγινε;
Έμι: Κάναμε σεξ.
Τζον: Προσπαθώ να είμαι ειλικρινής.
Έμι: Γιατί τώρα;
Τζον: Γιατί δε σε έχω δει εδώ και δέκα χρόνια.
Έμι: Ναι, αλλά γιατί τώρα;
Τζον: Όταν ο Βινς μου έβαλε ν' ακούσω την κασέτα... με σοκάρισε αυτό που έκανα.
Έμι: Κι αν δε σου έβαζε ν' ακούσεις την κασέτα; Ναι; Θα το έλεγες αυτό; Μάλλον όχι. Μήπως επειδή ήρθα εδώ;
Τζον: Τι εννοείς;
Έμι: Αν έμενα στην Αλάσκα, θα ερχόσουν να με βρεις;
Τζον: Δεν το ξέρω αυτό.
Έμι: Για ψάξ᾿ το!
Έμι: Σ' αγάπησα! Αλήθεια! Ήμουν πολύ ερωτευμένη μαζί σου εκείνο το βράδυ. Εσύ μ' αγάπησες;
Τζον: Όχι.
Έμι: Τότε, γιατί ήρθες μαζί μου;
Τζον: Δεν ξέρω.
Έμι: Ίσως για τον ίδιο λόγο που ζητάς συγνώμη.
Τζον: Ποιος είναι αυτός;
Έμι: Σ᾿ αρέσει να τσαντίζεις τον Βινς.
Τζον: Γιατί να τον τσαντίσω, αφού ο ίδιος το ήθελε αυτό.
Έμι: Δεν είναι ποτέ αργά να κολλήσεις στον τοίχο το φίλο σου... λέγοντάς του ότι βίασε την αγαπημένη του στο γυμνάσιο. Ιδίως, όταν μπορείς να το κάνεις μπροστά σ' αυτήν!
Τζον: Πολύ καλό αυτό. Αυτό πιστεύεις ότι είμαι;
Έμι: Δεν ξέρω. Δεν έχω στοιχεία για να σε κρίνω σωστά. Ίσως γύρισες για να πεις την τελευταία κουβέντα... επειδή δε σου άρεσε αυτό που είπες στην κασέτα. Και γύρισες για το εκφράσεις πιο εύγλωττα!
Τζον: Γύρισα πίσω για να ζητήσω συγνώμη! Και σε βεβαιώνω ότι αυτό δεν είναι καθόλου ανειλικρινές! Ειλικρινά, λυπάμαι!
Έμι: Θες να έχεις πάντα την τελευταία λέξη, Τζον! Αλλά δε θα είναι δική σου η τελευταία λέξη.
Βίνσεντ: Τι σου έδωσε την ιδέα ότι έγινε κάτι; Στο πάρτι της Ρεβέκας;
Έμι: Ναι.
Βίνσεντ: Γιατί αυτό πίστευα ότι προσπάθησες να μου πεις.
Έμι: Γιατί;
Βίνσεντ: Για ποιον άλλο λόγο θα κοιμόσουν με τον Τζον... αφού υποτίθεται ότι τα είχες μαζί μου;
Έμι: Μα είχαμε ήδη χωρίσει.
Βίνσεντ: Ναι, αλλά δεν κοιμηθήκαμε μαζί. Γιατί το έκανες μαζί του;
Έμι: Δε σε αφορά αυτό.
Βίνσεντ: Εντάξει, αλλά ίσως γι' αυτό σκέφτηκα ότι έγινε έτσι.
Έμι: Αναρωτιέσαι γιατί πήγα με άλλον, αφού δεν το έκανα μαζί σου;
Βίνσεντ: Ναι, μάλλον... Κάτι τέτοιο σκέφτηκα.
Τζον: Λοιπόν, πρέπει να φύγω. Βινς, ίσως σε δω αύριο. Έμι, ειλικρινά λυπάμαι που δεν είσαι σε θέση να τ' ακούσεις. Ελπίζω να είσαι καλά.
Έμι: Γιατί το είπες αυτό;
Τζον: Τι είπα;
Έμι: Ότι δεν είμαι σε θέση να το ακούσω τώρα.
Τζον: Γιατί δεν καταλαβαίνεις ότι μιλάω σοβαρά. Δεν ξέρω πώς αλλιώς να το εκφράσω. Κι αν δεν ήταν σημαντικό για σένα, ήταν για μένα. Και θέλω να ξέρεις ότι λυπάμαι για ό,τι έγινε.
Έμι: θα έπρεπε να λυπάσαι. Κι εύχομαι να πεθάνεις γι' αυτό και να πας στην κόλαση! Κι αν δεν υπάρχει κόλαση, εύχομαι να υποφέρεις... μέχρι τη μέρα που θα πεθάνεις! Εύχομαι η τελευταία αίσθηση που θα έχεις πριν πεθάνεις... να είναι ένα ατσάλινο παλούκι που θα χωθεί μέσα σου... θα τρυπήσει το στομάχι σου και την καρδιά σου! Αυτά ήθελες ν' ακούσεις; Δεν ξέρω τι ήθελες να πω.

Η Έμυ η οποία από την αρχή για λόγους αξιοπρέπειας, αρνείται ότι είχε συμβεί την περίφημη εκείνη βραδιά, οτιδήποτε μη φυσιολογικό, στο τέλος αναβιώνει  τον πόνο  που της είχε αφήσει ο Τζον, και ο οποίος αναδύεται κυρίως μετά την ομολογία του,  ότι ποτέ δεν την είχε  αγαπήσει, και του πετάει κατάμουτρα την δική της  αλήθεια που τόση ώρα  της εκμαίευε, με τις λέξεις μαχαίρια  του τέλους του παραπάνω διαλόγου. Νιώθοντας και  μια ανωτερότητα έναντι και των δύο, για την ανωριμότητα τους, και τις αδυναμίες τους, και για να τους ταπεινώσει, καλεί δήθεν την αστυνομία με κατηγορίες για ναρκωτικά και σεξουαλική παρενόχληση. Θα αποχωρίσει "νικήτρια" εγκαταλείποντας τα θύματα της παρ᾿ όλο, που στη ζωή ο καθένας ξέρει τις δικές του πληγές. Ο Τζον πιο ολοκληρωμένος, με αξιοπρέπεια αλλά και συντετριμμένος από την εξέλιξη, δεν θα δεχθεί να φύγει στην δήθεν εισβολή της αστυνομίας, δεχόμενος να πληρώσει το τίμημα για τα δικά του λάθη.

Τζον: Γιατί έπρεπε να γίνει έτσι;
Έμι: Γιατί αν έχεις μετανιώσει πραγματικά... θα είσαι και πρόθυμος να πληρώσεις το τίμημα.
Τζον: Γιατί δε δέχεσαι ότι λυπάμαι πραγματικά;
Έμι: Δε με ωφελεί σε τίποτα αυτό.
Τζον: Εγώ φταίω γι᾿ αυτό;
Έμι: Όχι, αλλά έτσι είναι.
Τζον: Εγώ, όμως, πρέπει να φύγω τρέχοντας, σαν εγκληματίας.
Έμι: Από σένα εξαρτάται αυτό.
Τζον: Δεν πρόκειται να το κάνω.