Το παρελθόν  Le Passe 

Σκηνοθεσία:                Ασγκάρ Φαραντί       Asghar Farhadi
Πρωταγωνιστούν
Μπερενίζ Μπεζό       Berenice Bejo
Αλί Μοσάφα                  Ali Mosaffa                                   
Ταχάρ Ραχίμ                  Tahar Rahim) 
 Πολίν Μπουρλέ          Pauline Burlet                                   
Σαμπρίνα Ουαζανί   

• Σχέσεις τριών ανθρώπων της Μαριάν (Μπερενίς Μπεζό, Αργεντίνα, υπέροχη Βραβείο Καλύτερης Γυναικείας Ερμηνείας στο φεστιβάλ Καννών ), του πρώην άντρα της Αχμάντ  (Αλί Μοσάφα), με τον οποίο έχει χωρίσει πριν από τέσσερα χρόνια και ο οποίος έχει φύγει από το Παρίσι και ζει στην Περσία, και τώρα επιστρέφει για να τακτοποιήσουν το διαζύγιο, και του καινούργιου φίλου της Μαριάν του Σαμίρ (Ταχάρ Ραχίμ), του οποίου η γυναίκα βρίσκεται σε κώμα, μετά από απόπειρα αυτοκτονίας. Με την εμπλοκή ή όχι στην απόπειρα αυτοκτονίας, και της μεγάλης κόρης της Μαριάν, και της υπαλλήλου του Σαμίρ στο καθαριστήριο, η σχέση γίνεται σχέση πέντε ανθρώπων.
  
•  Μια ταινία που στάζει ανθρώπινα αισθήματα, αδιέξοδα σχέσεων με πυρήνα τις ερωτικές σχέσεις και τις εξακτινώσεις τους στα γύρω πρόσωπα, την αδυναμία, την δυσκολία να συνυπάρξουν ακόμα και άνθρωποι καλής θελήσεως, λες και μέσα τους οι σχέσεις, κρύβουν ένα εγγενές κακό που είναι δύσκολο να ξεπεραστεί, ένα σκληρό κουκούτσι που είναι δύσκολα να σπάσει. Αυτό βέβαια είναι προφανές στις ερωτικές σχέσεις και τις ερωτικές διεκδικήσεις.
•  Ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος ξετυλίγει το υλικό του με μοναδική μαεστρία, με ευφυΐα αληθινή, παρουσιάζει στο θεατή ένα-ένα τα κομμάτια του πάζλ, εκπλήσσοντάς τον γοητευτικά. Δυο άνθρωποι η Μαριάν και ο Αχμάντ συναντιούνται στο αεροδρόμιο, δυο ωραίες μορφές, έρωτα "προαναγγέλλουν". Η Μαριάν ξέρει, ο Αχμάντ ίσως ελπίζει, παρ᾿ όλο που ο λόγος που έρχεται από την Περσία στο Παρίσι, είναι να κανονιστούν οι διαδικασίες του διαζυγίου. Έρωτας υπήρξε κάποτε, ίσως και να υπάρχει, αλλά τώρα κάτι νέο υπάρχει αυτό που δεν ξέρει ο Αχμάντ, ο καινούργιος σύντροφος της Μαριάν, με τον οποίο περίπου συζεί.
• Στη διαδρομή μιλάνε για τα παιδιά, ο θεατής πιστεύει ότι είναι κοινά τους παιδιά, μέχρι τη στιγμή που ο μεν θεατής εκπλήσσεται μαθαίνοντας ότι τα δύο παιδιά η Λουσί (Πολίν Μπουρλέ) και η Λέα είναι από τον πρώτο γάμο της Μαριάν, ο δε Αχμάντ εκπλήσσεται, βρίσκοντας και ένα τρίτο δύσκολο παιδί, τον Φουάντ που είναι γιος του νέου συντρόφου της Μαριάν.
• Οι φυσιολογικές δυσκολίες συνύπαρξης έστω και προσωρινά στον ίδιο χώρο των παιδιών με τα νέα πρόσωπα, ειδικά η συμπεριφορά της έφηβης Λουσί μήπως κρύβει και κάποιο μυστικό; Ο Φαραντί συμπληρώνει με μαστοριά σιγά σιγά το πάζλ. Στην τελευταία σκηνή ο Σαμίρ έχει φέρει στη γυναίκα του που βρίσκεται σε κώμα το άρωμα που της άρεσε και κρατώντας της το χέρι, της λέει «αν μπορείς να το μυρίσεις Σελίν σφίξε μου το δάκτυλο».
•  Ταινία ανθρώπινη που κρύβει αληθινά αισθήματα, παρ᾿ όλο που οι ήρωες είναι μπλεγμένοι στα δίχτυα των αλληλοσυγκρουόμενων σχέσεων και είναι δύσκολο να τα σπάσουν και όλοι να έχουν βγει ακέραιοι. Άλλοι θα βγουν περίπου  σώοι, άλλοι πληγωμένοι, αλλά κανένας νικητής, όπως και στη ζωή.
• Πολύ ωραίες ερμηνείες, όλοι ή ήρωες και οι δευτερεύοντες εκπέμπουν ανθρωπιά και ήθος, παρά τις συγκρούσεις που βάζει η ζωή, γιατί ο σκηνοθέτης τους αγαπά όλους και τους ενσταλάζει την ανθρωπιά του.