Τσακισμένα Λουλούδια - Broken Flowers (2005)
Σκηνοθέτης Jim Jarmusch
Παίζουν
Bill Murray Don Johnston
Julie Delpy Sherry
Sharon Stone Laura
Jessica Lange Carmen
Tilda Swinton Penny
Christopher McDonald Ron
Jeffrey Wright Winston
Alexis Dziena Lolita
Frances Conroy Dora
Παίζουν
Bill Murray Don Johnston
Julie Delpy Sherry
Sharon Stone Laura
Jessica Lange Carmen
Tilda Swinton Penny
Christopher McDonald Ron
Jeffrey Wright Winston
Alexis Dziena Lolita
Frances Conroy Dora
Ένας γερασμένος "Δον Ζουάν" Don Johnston ( Bill Murray), βυθισμένος στην κατάθλιψη τουλάχιστον ἀπως τον είδα εγώ, και με χαραχτηριστικά αντι-Δον Ζουάν, έτσι ίσως τον σκέφτηκε ο αιρετικός σκηνοθέτης σε μια από τις μη ακραίες ταινίες του, παρακολουθεί μια ταινία με θέμα ένα άλλο Δον Ζουάν ( ο κόσμος είναι γεμάτος από δαύτους), ίσως να θέλει να στολίσει το οπλοστάσιό του με νέα κόλπα. Μάλλον μας ξεγελά με το βαριεστημένο ύφος του, αλλά και στο "Χαμένοι στη Μετάφραση" το ίδιο ύφος είχε, αλλά μάλλον εκεί δε τού βγήκε, εδώ στη ταινία μας έχει άσσους κρυμμένους στο μανίκι του. Εκεί που κάθεται βαριεστημένος ξεπροβάλλει από τα εσώτερα ένας κορίτσαρος η Sherry ( Julie Delpy ) όχι με κανένα ελαφρό φόρεμα, αλλά έτοιμη να εγκαταλείψει για πάντα τον Δον Ζουάν. Αυτή μάλλον την βαρεμάρα έχουν οι Δον Ζουάν ακόμη και όταν τους εγκαταλείπουν. Όλα περίπου φυσιολογικά, σαν η Σέρι να πήγαινε μέχρι το Σούπερ Μάρκετ. Όχι σκηνές, φωνές, όλα βαριεστημένα. (Τι κάνει από μέσα το μυαλό ή η καρδιά ανάλογα με τη φιλοσοφική σας θεώρηση, κανείς δεν το ξέρει).
Ένα απρόσμενο γράμμα που φέρνει ο ταχυδρόμος, όλα στα ροζ, αλλά χωρίς υπογραφή από κάποια από τις παλιές ερωμένες του, τον πληροφορεί ότι έχει ένα γιο από μια εγκυμοσύνη που την κράτησε κρυφή. Το ερώτημα είναι ποια να είναι. Ούτε αυτό τον βγάζει από τη βαρεμάρα. Πραγματικά πιο βαριεστημένος Δον Ζουάν δε πρέπει να έχει υπάρξει στα χρονικά. Από την αδράνεια τον βγάζει ένας κινητικότατος φίλος-γείτονας του, ο Γουίνστον (Jeffrey Wright), που ζεί με το μεγάλο αίσθημα τής αδικίας, ότι δεν είναι ένας μεγάλος αναγνωρισμένος Σέρλοκ Χολμς, αλλά είναι αναγκασμένος να τρέχει από δω και από κει για να ζήσει τα πέντε κουτσούβελα που έχει αραδιάσει. Το μυαλό τού φτωχού έχει πολύ χώρο για μεγάλα όνειρα. Να μην τον αδικούμε περισσότερο, καταστρώνει με κάθε λεπτομέρεια το σχέδιο τής επίσκεψης για τις πέντε υποψήφιες μητέρες φιλενάδες του Ντον προ μιας εικοσαετίας, για την εύρεση τού χαμένου γιου.
Καλή σεναριακή ιδέα για να σπάσει ο σκηνοθέτης-ο ήρωας το θολό τζάμι τού παρόντος και να βουτήξει στο παρελθόν των προσώπων που έχουν χαθεί μέσα στις κόχες τού χρόνου. Ένα δύσκολο ταξίδι προς τα πίσω γιατί έχουμε αλλάξει οι ίδιοι, κι οι άλλοι, άλλες σχέσεις, πικρίες, έχθρες, κακοτοπιές ένα άγνωστο που μπορεί να κρύβει τα πάντα. Ο σκηνοθέτης δεν πηγαίνει πολύ βαθιά στις σχέσεις τών προσώπων στο θαμπό αυτό χρονικό διάστημα, μένει στις βασικές πληροφορίες.
Καλή σεναριακή ιδέα για να σπάσει ο σκηνοθέτης-ο ήρωας το θολό τζάμι τού παρόντος και να βουτήξει στο παρελθόν των προσώπων που έχουν χαθεί μέσα στις κόχες τού χρόνου. Ένα δύσκολο ταξίδι προς τα πίσω γιατί έχουμε αλλάξει οι ίδιοι, κι οι άλλοι, άλλες σχέσεις, πικρίες, έχθρες, κακοτοπιές ένα άγνωστο που μπορεί να κρύβει τα πάντα. Ο σκηνοθέτης δεν πηγαίνει πολύ βαθιά στις σχέσεις τών προσώπων στο θαμπό αυτό χρονικό διάστημα, μένει στις βασικές πληροφορίες.
1. Λώρα (Σάρον Στόουν)
Πρώτη επίσκεψη στη Λώρα (Sharon Stone) Νομίζω το πιο πλούσιο ταξίδι για να ξαναζεστάνει αυτό το ξενέρωτο ή μάλλον ανέκφραστο γόη. Λέω ανέκφραστο γιατί όλα τα αποθηκεύει στο μυαλό του ειδικά ότι είναι ερωτικό, ένα γυμνό σώμα , δυο μακριά πόδια , δυο ωραία μάτια για να τα μηρυκάσει μετά στη απομόνωσή του.
Τον δρόμο στην πρώτη ανίχνευση τον έχει στρώσει ο Ναμπόκωφ με τη Λολίτα του. Και μάλιστα μια Λολίτα που μπροστά της, οι Λολίτες τού Κιούμπρικ (1962) η Σου Λάιον, και του Άντριαν Λιν (1997) η Ντομινίκ Σουέιν ωχριούν. Η Λολίτα εδώ (Alexis Dziena) είναι ακράτητη, μέχρι και τον ξεθυμασμένο Δον Ζουάν ανασταίνει, αλλά "κρατιέται" που έλεγε και η Άννα Παναγιωτοπούλου όταν έπαιζε την εγγονή τής Μαρίας τής Πενταγιώτισας. Το επιδόρπιο εκτός από χάρμα οφθαλμών μανούλι, μια νύχτα αγκαλιά με τη Σάρον Στόουν τη Λώρα ήθελα να πω. (ο άντρας της έχει σκοτωθεί σε πίστα Αυτοκινήτων). Και ποιος δε θα βγαίνε στο δρόμο να ψάχνει για χαμένα παιδιά, αν ήταν να κοιμηθεί με τη Σάρα Στόουν;
Τον δρόμο στην πρώτη ανίχνευση τον έχει στρώσει ο Ναμπόκωφ με τη Λολίτα του. Και μάλιστα μια Λολίτα που μπροστά της, οι Λολίτες τού Κιούμπρικ (1962) η Σου Λάιον, και του Άντριαν Λιν (1997) η Ντομινίκ Σουέιν ωχριούν. Η Λολίτα εδώ (Alexis Dziena) είναι ακράτητη, μέχρι και τον ξεθυμασμένο Δον Ζουάν ανασταίνει, αλλά "κρατιέται" που έλεγε και η Άννα Παναγιωτοπούλου όταν έπαιζε την εγγονή τής Μαρίας τής Πενταγιώτισας. Το επιδόρπιο εκτός από χάρμα οφθαλμών μανούλι, μια νύχτα αγκαλιά με τη Σάρον Στόουν τη Λώρα ήθελα να πω. (ο άντρας της έχει σκοτωθεί σε πίστα Αυτοκινήτων). Και ποιος δε θα βγαίνε στο δρόμο να ψάχνει για χαμένα παιδιά, αν ήταν να κοιμηθεί με τη Σάρα Στόουν;
2. Ντόρα ( Φράνσις Κόνροϊ )
Δεύτερος σταθμός η Ντόρα. Ο Ντον πάντα με τα ροζ λουλούδια. Ωραίο σπίτι, με άντρα (Christopher McDonald) που την αγαπάει, και στον οποίο συστήνει το Ντον σαν ερωτικό φίλο. Συμβατικές κουβέντες για τις δουλειές τις επιτυχίες. Εδώ ο άντρας είναι παρών δεν υπάρχουν περιθώρια για εξομολογήσεις. Όταν ο Ντον και η Ντόρα μένουν κάποια στιγμή μόνοι, τολμούν και βγαίνουν κάποιες αναμνήσεις, μια φωτογραφία με τη Ντόρα νεαρή χίπισσα τώρα μεσίτρια ,που έχει τραβήξει ο Ντόν.
3. Κάρμεν ( Τσέσικα Λανγκ)
Ο επόμενος σταθμός για σημάδια του χαμένου γιου είναι η Κάρμεν. Στη δικηγορική την άφησε , σε ένα είδος Μεταφυσικής την βρίσκει. Επικοινωνία με τα ζώα. Έχει και ένα διάλογο με χιούμορ εκ μέρους του Ντον:
Η Κάρμεν έχει φωνάξει το γάτο της κι έρχεται κοντά τους.
Κάρμεν: ...κατάλαβα ότι άκουγα τα ζώα να μου μιλάνε. Δεν το είχα καταλάβει πριν. Δε διαβάζω μυαλά ζώων. Αλλά όταν θέλουν να επικοινωνήσουν, τα ακούω. Όπως μιλάμε εμείς οι δυο. Δε διαβάζουμε ο ένας το μυαλό του άλλου.
Ντόν: Λέει κάτι αυτός; (ο γάτος)
Κάρμεν: Λέει ότι κάτι έχεις στο μυαλό σου.
Ντόν: Το είπε αυτό;
Κάρμεν: Τα ζώα λένε τι θέλουν, αλλά αυτό δεν είναι πάντα το καλύτερο.
Στο τέλος την καλεί για ποτό ή φαγητό, τού το αρνείται ευγενικά, αλλά όχι και πολύ ευγενικό εκ μέρους της, τού επιστρέφει και τα λουλούδια που τής είχε φέρει δια τής γραμματέως της. Μια πόρτα κλείνει για πάντα.
Η Κάρμεν έχει φωνάξει το γάτο της κι έρχεται κοντά τους.
Κάρμεν: ...κατάλαβα ότι άκουγα τα ζώα να μου μιλάνε. Δεν το είχα καταλάβει πριν. Δε διαβάζω μυαλά ζώων. Αλλά όταν θέλουν να επικοινωνήσουν, τα ακούω. Όπως μιλάμε εμείς οι δυο. Δε διαβάζουμε ο ένας το μυαλό του άλλου.
Ντόν: Λέει κάτι αυτός; (ο γάτος)
Κάρμεν: Λέει ότι κάτι έχεις στο μυαλό σου.
Ντόν: Το είπε αυτό;
Κάρμεν: Τα ζώα λένε τι θέλουν, αλλά αυτό δεν είναι πάντα το καλύτερο.
Στο τέλος την καλεί για ποτό ή φαγητό, τού το αρνείται ευγενικά, αλλά όχι και πολύ ευγενικό εκ μέρους της, τού επιστρέφει και τα λουλούδια που τής είχε φέρει δια τής γραμματέως της. Μια πόρτα κλείνει για πάντα.
4. Πένι (Τίλντα Σουίντον)
Τα τελευταία είναι τα πιο δύσκολα. Με το «τι διάολο θέλεις Ντον;» με το οποίο τον καλωσορίζει η Πένι, όλα δείχνουν ότι δε θα πάει καλά η μέρα, και αυτή μια κουκλάρα είναι παρέα με δυο παλιόφατσες , που από τον ένα, που μάλλον είναι άντρας της (απ᾿ τα ψηλά στα χαμηλά τα σκαλοπάτια), λείπουν τα μπροστινά δόντια . Και επειδή είναι πολύ ευαίσθητος : «Δεν είναι σωστό να έρχεσαι εδώ και να πληγώνεις την Πένι. Να την εκδικείσαι. Αυτό είναι αγένεια», κάνει αυτός κάτι που είναι πολύ ευγενικό, τού σπάει τα μούτρα.
5. Μισέλ Πέπε
Η τελευταία επίσκεψη είναι στον τάφο τής πρώην φίλης του Μισέλ Πέπε, η οποία έχει πεθάνει στο διάστημα τής εικοσαετίας που έχει μεσολαβήσει και είναι πέραν από τα ανθρώπινα, καταθέτοντας λίγα ροζ λουλούδια στο τάφο της.
Τελικά η αναζήτηση ενός γιου που μπορεί να υπάρχει ή να μην υπάρχει, να ήταν τελικά μία φάρσα, κάτι του αφήνει να βλέπει σε κάθε νέο τής ηλικίας των είκοσι, ένα πιθανό γιο.
Τελικά η αναζήτηση ενός γιου που μπορεί να υπάρχει ή να μην υπάρχει, να ήταν τελικά μία φάρσα, κάτι του αφήνει να βλέπει σε κάθε νέο τής ηλικίας των είκοσι, ένα πιθανό γιο.