Photo - Artistic Nude models - erotas-thanatos.net

new page: Patricia Van Der Vliet model

Photo - Artistic Nude Models

Vanessa Axente by Mario Sorrenti

«Είδα πάνω στο μόλο αραδιασμένα τα κόκκινα σταμνιά
και πιο σιμά στο ξύλινο παραθυρόφυλλο
κει που κοιμόμουνα με το ᾿να πλάι
λάλησε πιο δυνατά ο βοριάς.
Και είδα
Κόρες όμορφες και γυμνές και λείες ωσάν το βότσαλο
με το λίγο μαύρο στις κόχες των μηρών
και το πολύ και πλούσιο ανοιχτό στις ωμοπλάτες
να φυσούν όρθιες μέσα στην Κοχύλα
και άλλες γράφοντας με κιμωλία
λόγια παράξενα, αινιγματικά:
ΡΩΕΣ, ΑΛΑΣΘΑΣ, ΑΡΙΜΝΑ
ΟΛΗΙΣ, ΑΪΑΣΑΝΘΑ, ΥΕΛΤΗΣ
μικρές φωνές πουλιών και υακίνθων
ή άλλα λόγια του Ιουλίου.»

( Οδυσσέας Ελύτης: Από τη Γένεση του Άξιον Εστί)

Σύνδεσμοι Link

Arizona Muse by Annemarieke van Drimmelen

Katlin Aas by Collier Schorr

Charon Cooijmans by Frederic Pinet

Heather Kemesky by Rory Payne

julia liepa by sacha leyendecker

Brenda Schad by Gilles Bensimon

Bella Hadid by Jackie Nickerson

Carre Otis by Manuela Pavesi

Marine Vacth by Boo George

Alessandra Ambrosio by Yu Tsai

Alexandra Chashchina model

Περιεχόμενα σελίδας

Το Σγουρό Εφηβαίο.
Η "αποκαθήλωση" τού σγουρού εφήβαιου.
Απόσπασμα από το βιβλίο του Γιώργου Βέλτσου "Το έργο ανεβάζεται σ' ολόκληρη τη πόλη"

Το Σγουρό Εφηβαίο (Εφήβαιο)

Photo by BmanPhotos

Photo by daniel-bauer

Και είδα: Κόρες όμορφες και γυμνές και λείες ωσάν το βότσαλο
με το λίγο μαύρο στις κόχες των μηρών
και το πολύ και πλούσιο ανοιχτό στις ωμοπλάτες
να φυσούν όρθιες μέσα στην Κοχύλα.
Από τη Γένεση του Άξιον Εστί

Άχνα βασιλικού πάνω από το σγουρό εφηβαίο
Γεμάτο αστράκια και πευκοβελόνες.
Οδυσσέας Ελύτης από τον ήλιο τον πρώτο (Σώμα του Καλοκαιριού)

το χνουδάκι το χλόινο πάνω στην κνήμη
τού αιδοίου το μενεξεδένιο αλάτι
Οδυσσέας Ελύτης Από το Άξιον Εστί

Η αποκαθήλωση τού σγουρού εφηβαίου
Έχασε και το μουνί την προσωπικότητά του

helmut-newton violeta sanchez

Zιλί Ντελμπί από Ηelmut-Νewton

Photo by Jean Francois Jonvelle

Anastasia Scheglova by Dmitry Chapala

Photo by Adrian Sztruks

Photo by Günter Rössler

Photo by Jean Francois Jonvelle τού πιο αισθησιακού φωτογράφου.

Πρώτα είχαμε την αποτρίχωση τής μασχάλης, η οποία τέλος πάντων μακροχρόνια έγινε αισθητικά αποδεκτή ή αδιάφορη. Τα τελευταία χρόνια έγινε και η αποκαθήλωση τού εφηβαίου, (το τριγωνικό τριχωτό τμήμα τού αιδοίου).

Ο καθένας μας εκφράζει τις προσωπικές αισθητικές και ερωτικές του προτιμήσεις, τού πέφτει ή δε τού πέφτει λόγος, οι οποίες απλώς μπορεί να συμπίπτουν με την σεξουαλική αισθητική τής γενιάς του, και το ερωτικό DNA που έχει κλειδαμπαρωμένο στο κεφάλι του. Και είμαι σίγουρος ότι κάποιες ή και κάποιοι θα πουν τι γυρεύω σε ξένα χωράφια;)
Κατά πρώτον θα εκφράσω μια γενική απορία. Πως οι γυναίκες αποδέχονται με τόση ευκολία την αισθητική που προωθεί η πορνογραφία, η μόδα, το lifestyle και κ.τ.λ.. Δεν έχουν έστω κάποιες γυναίκες δική τους άποψη; Δεν διαθέτουν δική τους αισθητική και γνώμη για το δικό τους σώμα;
Προσωπικές είπαμε γνώμες: Με την αποτρίχωση τού αιδοίου η γυναίκα αποθυληκοποιείται, γίνεται άφυλη, σαν τούς αγγέλους. Χωρίς «το λίγο μαύρο στις κόχες των μηρών», όπως γράφει ο Ελύτης, οι γυναίκες χάνουν την σεξουαλική ερωτική σωματική τους "προσωπικότητα", γίνονται όλες, ένα σώμα με μια σχισμή. "Αυτό το λίγο στις κόχες των μηρών", έχει άπειρες "προσωπικότητες", όσες και το ίδιο το πρόσωπο, και τούς ίδιους χαρακτηρισμούς, αριστούργημα, πολύ ωραίο, υπέροχο, δεν έχω ξαναδεί τέτοιο....... Για να μη χρησιμοποιήσω πιο λαϊκές εκφράσεις. Όλα αυτά πάνε, μείναν μόνο στις φαντασιώσεις ορισμένων φετιχιστών νοσταλγών, μιας συγκεκριμένης ομορφιάς.
Στη δική μου γενιά μια μαύρη τρίχα που εξείχε από το μπικίνι, είχε την αυτάρκεια μιας ερωτικής εμπειρίας. Όσοι, θυμούνται τις παραλίες γυμνιστών των δεκαετιών 70 και 80, θα νοσταλγούν τη φυσικότητα, τον κρυμμένο ερωτισμό (κακά τα ψέματα) και την αισθησιακή ερωτική ποικιλία και ομορφιά. Τώρα φαντάζομαι μια παραλία γυμνιστών θα είναι μια αδιάφορη ομοιομορφία μια "κατάθλιψη" ένα κιτς θέαμα.
Μού κάνει εντύπωση η κινηματογραφική πορνογραφία, αυτό, το στην πλειονότητα αηδές κατασκεύασμα που μάς σερβίρεται με αυτό το όνομα, (το λέω γιατί η πορνογραφία θα μπορούσε στα χέρια άλλων, να είναι τέχνη χωρίς να χάνει τίποτα από την τολμηρότητά της, όπως π.χ. σε λογοτεχνικά αριστουργηματικά ερωτογραφήματα βλέπε "Τι λέει η Λιλά¨ τού Σιμό ή η ακόμα και η "Λολίτα" τού Ναμπόκωφ το βιβλίο, (γιατί οι δύο κινηματογραφικές αποδόσεις της, και τού Κιούμπρικ το 1962 και Άντριαν Λιν το 1997, είναι να πηγαίνεις τα παιδιά σινεμά μετά το κατηχητικό).
Η Κινηματογραφική λοιπόν Πορνογραφία αντί να προβάλλει την συγκεκριμένη φυσική θηλυκότητα, με την πρόθεση ίσως να δείξει περισσότερα ανατομικά, έχει κάνει τα γυναικεία σώματα σε συνδυασμό με τα σιλικονούχα στήθη, αντιαισθητικά, αηδιαστικά, να μη βλέπονται. Η Δημοκρατική ομοιομορφία στη γύμνια (βλέπε πορνογραφία) καταργεί την μοναδικότητα τής ερωτικής ονειροπόλησης, υποβιβάζει το γυναικείο σώμα σε σάρκα, με μια σχισμή. Ένα ξυρισμένο αιδοίο είναι ό,τι πιο αντιαισθητικό, και αντιερωτικό.
Πού πήγαν οι φεμινίστριες του 70 και 80; Ευτυχώς που οι Φωτογράφοι ασπρόμαυρου γυμνού, με προσωπικότητα τής νέας γενιάς, (Alina Lebedeva, Daniel-Bauer, Gabriele Rigon κλπ,) επειδή είναι προφανές ότι το ολόσωμο γυναικείο γυμνό, είναι αδιάφορο χωρίς το σγουρό εφήβαιο (εφηβαίο το γράφει ο Ελύτης), και δεν θα είχαν αντικείμενο, συνεχίζουν την αισθητική των Helmut Newton, David Hamilton, Günter Rössler, Jean Francois Jonvelle, Nobuyoshi Araki.
Συμπληρώνω εκ των υστέρων το παραπάνω κείμενο, με την άποψη ενός σπουδαίου φωτογράφου κυρίως τού ασπρόμαυρου γυμνού τού Jean Jacques André ο οποίος είναι και ο καθ᾿ ύλην αρμόδιος όπως λέγαμε και στο σχολείο, Γράφει λοιπόν στην επίσημη ιστοσελίδα του:
«Μια άλλη επανάσταση είναι η αλλαγή στην ανθρώπινη μορφή.
Το ιδανικό "κλασικό" γυναικείο σώμα, κατά την άποψή μου, γίνεται ένα είδος που απειλείται με εξαφάνιση. Οι άνδρες και οι γυναίκες έχουν επιλέξει να αλλάξουν, ακόμη και να ακρωτηριάσουν το σώμα τους σε διάφορους βαθμούς. Το τατουάζ είναι ένα πρώτο παράδειγμα. Ενώ ορισμένα τατουάζ είναι διακριτικές προσωπικές υπογραφές, άλλες είναι επεμβατικές κηλίδες αδύνατο να καλυφθούν ή ακόμα και να ρετουσαριστούν. Ένα άλλο παράδειγμα είναι η διάτρηση τού σώματος, εδώ πάλι από το φρύδι στη μύτη, τα χείλη, τη γλώσσα, το μαστό, τον ομφαλό κλπ ... .. Και ακόμη μια αλλαγή στο σώμα, είναι το ξύρισμα των ηβικών τριχών. Χάθηκε το τρίγωνο τού μυστηρίου και τού αισθησιασμού. Οι φωτογραφικές αναπαραστάσεις των ηβικών τριχών, μετατράπηκαν σε αποστειρωμένες, "αποτριχωμένες" ζώνες. Πρώτα υπήρχε η πραγματική γυναίκα, πλήρης, μυστηριώδης, αισθησιακή. Δυστυχώς, για ορισμένους, αυτό δεν ήταν αρκετό. Σε σύντομο χρονικό διάστημα, ξεκίνησε ένας αγώνας μεταξύ των εκδοτών για να δει ποιος θα μπορούσε να είναι ο πιο τολμηρός, να καταστρέψει το τρίγωνο τού μυστηρίου, μετατρέποντάς το σε εικονογραφημένο εγχειρίδιο γυναικολόγου. Αυτές οι αλλαγές, τατουάζ, διάτρηση και ξύρισμα, έχουν γίνει ένα πραγματικό εμπορικό σήμα τής σημερινής μας κοινωνίας αλλά δημιουργούν ένα πραγματικό μειονέκτημα εάν η εικόνα πρόκειται να εκπροσωπηθεί ως μια διαχρονική εικόνα. Ευτυχώς τα μαλλιά θα μεγαλώσουν πίσω, η διάτρηση θα θεραπευτεί, μόνο τα τατουάζ θα παραμείνουν ως το σημάδι μιας ακόμη περασμένης μανίας».
Σημείωση δική μου πάνω στα λεγόμενα τού ειδικού: «ευτυχώς γράφει» ο σπουδαίος φωτογράφος. «τα μαλλιά θα μεγαλώσουν πίσω.... ». Δεν το βλέπω (διαψεύδοντας και το αρχικό γραπτό μου), και καλλιτεχνικά το αποδεικνύει η δουλειά των σημερινών φωτογράφων, οι οποίοι και με τα σύγχρονα μέσα τής ψηφιακής τεχνολογίας παρουσιάζουν καταπληκτικής ομορφιάς φωτογραφίες, αλλά απουσιάζει αυτό το κομμάτι μιας άλλης αισθησιακής ομορφιάς, γιατί ποιος από τους μεγάλους φωτογράφους, θα εξέθετε την αισθητική του, φωτογραφίζοντας μια σχισμή. Γι αυτό πάντα στις σύγχρονες φωτογραφίες γυμνού, υπάρχει εκεί ένα χέρι, ένα ρούχο που πέφτει δήθεν τυχαία, κάποιο κλαδί από δέντρο για να καλύψει την ασχήμια που δημιούργησε η μαλακισμένη μόδα τής πορνογραφίας. Σε λίγο το ηβικό τρίχωμα, αυτή η ανυπέρβλητη ομορφιά θα ανήκει στην ιστορία. Αυτές οι φωτογραφίες των μεγάλων φωτογράφων τού τελευταίου μισού τού εικοστού αιώνα θα είναι συλλεκτικά κομμάτια μιας σπάνιας ομορφιάς που χάθηκε για πάντα.

Από το βιβλίο τού Γώργου Βέλτσου "Το έργο ανεβάζεται σ᾿ ολόκληρη την πόλη".

Photo Rick Poston

«Όταν έρθεις, θ᾿ ανοίξεις τις φρεσκοξυρισμένες γάμπες σου, θ᾿ ανοίξει ο κόλπος σου, έτσι με τη θέα μου. Μετά θα βάλλω το πρόσωπό μου στον κόλπο σου και θα το πιέζω ωσότου χώσω το μούτρο μου μέσα, όσο πιο βαθιά γίνεται για να δω τη μήτρα σου, κόκκινη κάμαρα, να την ξεφοβηθώ, να διαπιστώσω αν έχει ή όχι δρεπάνια.
Όταν έλθεις θέλω να είμαστε συνεχώς μαστουρωμένοι από τα κορμιά μας. Έτσι να αρμενίζεις μέσα στις κάμαρες ξυπόλητη και τεντωμένη στις μύτες των ποδιών σου μ᾿ ένα φανελάκι μου λευκό, που θα χωρίζει οριζόντια τους γοφούς σου, πυκνό ροδάκινο κομμένο σταυρωτά.»