Ο θεός δημιούργησε τον άνθρωπο ή ο άνθρωπος το θεό;

Πίνακας τού Δημήτρη Γέρου.

Η παλαιά διαθήκη, (δηλαδή κάποιοι γραφιάδες), (παλαιά ναι, αλλά διαθήκη, μόνο  για ανεγκέφαλους), μάς λέει ότι ο θεός εδημιούργησε τον άνθρωπο εκ τού μηδενός "κατ᾿ εικόνα και ομοίωση του". Εύκολα πράγματα. Πήρε χώμα και νερό, κοιτάχτηκε στον καθρέπτη μη και κάνει κανένα λάθος και φου………. νάτος  ο άνθρωπος. Συγγνώμη ο άντρας έτοιμος. Με τα όλα του. Μα ποιος ήταν τέλος πάντων ……..ο Θεός;  Μετά σαν πάνσοφος και πολυτεχνίτης, προνόησε το "έσονται  εις σάρκαν μία", έκοψε από τα πλευρά  τού άντρα ένα κομμάτι και νάτη  και τη γυναίκα. Πανεύκολα και ή επιστήμη τα …επιβεβαίωσε αργότερα μέχρι κεραίας, όπως και πολλά άλλα.
Τώρα τι έκανε ο θεός μέχρι τότε τεμπέλιαζε; Σκεφτόταν; ποιος ξέρει. Από πότε υπήρχε;  Η θρησκεία νομίζω με ευκολία λέει ότι ο Θεός είναι άχρονος, αλλά δε λέει με τη ίδια ευκολία ότι και ο κόσμος μπορεί να είναι άχρονος. Εδώ τής χρειάζεται επιτακτικά ένας δημιουργός, ένας θεός.
Νάτοι λοιπόν οι πρωτόπλαστοι ο Αδάμ και η Εύα, μες τη καλή χαρά. Αλλά ό θεός είχε συντηρητικές αρχές, (οι γραφιάδες δηλαδή ή μάλλον το  φάντασμα τού θεού,  που μόνο μέσα στο κεφάλι τους υπήρχε, για να μην είναι εντελώς άδειο): Όχι τσιλημπουρδήματα, να είστε φρόνιμοι. Και αυτό τούς το έθεσε αλληγορικά, (γιατί οι γραφιάδες ήταν σεμνοί),   με τον απαγορευμένο καρπό  τού  δέντρου τής γνώσης, που μάλλον είχε διπλή σημασία, να μείνετε κούτσουρα και όχι ξεγυμνώματα κι αγκαλιές. Έλα όμως, που μάλλον τού ξέφυγε και έφτιαξε την Εύα από ότι φαίνεται πολύ θερμή, και  δε δίστασε καθόλου   να δοκιμάσει τον απαγορευμένο καρπό, ένα κακόμοιρο μήλο λένε οι σεμνότυφοι, αλλά αυτή ήξερε  τι γύρευε  και από εκεί  λένε "οι τα φαιά φορούντες",  ξεκίνησαν όλα τα βάσανα, οι κακοτυχίες, οι συμφορές, η φθορά, ο θάνατος των ανθρώπων και των ζώων.  Από ένα μήλο ή για να το πούμε αλλιώς από ένα γαμήσι.  Γιατί  το γράψαμε, οι δημιουργοί τού θεού ήταν και σεμνότυφοι, και προτιμούσαν την αλληγορία· απαγορευμένο καρπό την είπαν τη συνουσία.  Και αυτό το κόλλησαν σε ολόκληρη τη "φοβερή φιλοσοφία" τής θρησκείας περί αγνότητας, γι αυτό και οι άγιοι παριστάνονται χωρίς φύλο αλλά με φύλλο.
Το προπατορικό αμάρτημα, η έκπτωση τού ανθρώπου. Πόσο αρέσει στους θεολόγους και άλλους βλαμμένους, να πιπιλίζουν στο στόμα τους αυτές τις λέξεις. Ηδονίζονται. Έτσι εξηγούν όλη την ανθρώπινη μοίρα, όλο το Κακό που υπάρχει μέσα στη φύση. Και εγώ που δεν διαθέτω το χάρισμα τής "πνευματικότητας" τής θρησκείας σκέφτομαι. Έκαναν και τα ζώα, προπατορικό αμάρτημα και γι αυτό πληρώνουν με τη ζωή τους, μέσα  στα σφαγεία τού κόσμου όλου; Δεν ξέρω αν για αυτό το θέμα υπάρχει καμιά θεολογική άποψη. Αν και μού φαίνεται λίγο δύσκολο, γιατί κατά την θρησκεία τα ζώα δε έχουν ψυχή. Σάμπως οι άνθρωποι έχουν; Άλλη μια αντίληψη που καλά κρατεί. Η ψυχή στον άνθρωπο - δυισμός σώμα και ψυχή -, είναι η βάρκα για την άλλη ζωή. Τσάμπα ελπίδα, για όλους εκείνους που το ᾿χουν βίτσιο  να τούς κοροϊδεύουν οι ηλίθιοι ή οι απατεώνες τής εκκλησίας. Τότε βέβαια δεν γνώριζαν, ότι όλες οι εκφάνσεις τής ανθρώπινης ζωής είναι διαδικασίες τού εγκεφάλου. Αλλά και τώρα μήπως το έμαθαν. Αυτοί το χαβά τους. Που κατοικοεδρεύει η ψυχή;
Ήδη όπως θα λέγαμε και σε σχολική τάξη απαντήθηκε το ερώτημα τού τίτλου. Ότι δημιουργός τού θεού είναι ο άνθρωπος, γιατί τον είχε και τον έχει ανάγκη, και όχι το αντίθετο.
Ο θεός συμπυκνώνει για τον άνθρωπο, όλους τούς φόβους, και στη συνέχεια τις ελπίδες λόγω μιας ζωής αβέβαιης, απρόβλεπτης απειλούμενης από το κακό, τις αρρώστιες, τη φθορά, το θάνατο. Η θρησκεία τού δίνει τσάμπα γιατρικά, με πιο ισχυρό, όπως  κάνουν και οι γιατροί κρατώντας για τελευταίο το πιο ισχυρό αλλά ίσως και πιο επικίνδυνο, την άλλη ζωή, τη σωτηρία τής ψυχής. Και μού κάνει εντύπωση ο στίχος τής πανέξυπνης Νικολακοπούλου, μέσα σε ένα τραγούδι, με κατά τα άλλα πανέμορφους στίχους, "η σωτηρία τής ψυχής είναι πολύ μεγάλο πράγμα". Δηλαδή δυο ψευτιές μαζί, γιατί ούτε σωτηρία υπάρχει, ούτε ψυχή. Πάλι εκτός θέματος. Ας επανέλθω. Θέλει γενναιότητα, ορθοφροσύνη, πόνο, να παραδεχτούμε ότι είμαστε μόνοι  σε ένα σύμπαν σιωπηλό, χωρίς θεό, μια τυχαιότητα, όπως μια τυχαιότητα είναι και ολόκληρο το σύμπαν, μια τυχαιότητα που υπήρξε τη συγκεκριμένη στιγμή συμβατή με τις συνθήκες. Η ζωή μια φωτεινή λάμψη από το μηδέν στο μηδέν. Από την ανυπαρξία στην ανυπαρξία.

 Θρησκεία και Επιστήμη ή θρησκεία και ορθός λόγος ή θρησκεία και μεταφυσική
Η θρησκεία δεν μπορεί να αμφισβητηθεί από κανένα γιατί  αναντίρρητα.... στηρίζεται πάνω σε επιβεβαιωμένες  Επιστημονικές αλήθειες:
Αλήθεια πρώτη. Ο θεός έφτιαξε τον άνθρωπο από χώμα και νερό. Γέννηση εκ τού μηδενός! Αλήθεια αναμφισβήτητη....  επιστημονικά.
Εδώ, αν θα διάβαζε αυτό ένας σοφός θεολόγος θα με κατακεραύνωνε, ότι κρίνω με ανθρώπινα κριτήρια και όχι την πνευματικότητα που απαιτείται όταν μιλάμε θεολογικά. Κάτι τέτοιο δηλαδή: Να πετάξουμε από την πόρτα τον ορθό λόγο, και να μπάσουμε από το παράθυρο την αγαπημένη τους μεταφυσική.
Αλήθεια δεύτερη: Η Ιατρική επιστήμη σύσσωμη αναγνωρίζει ότι οι ασθένειες, η φθορά, ο θάνατος  οφείλονται στο προπατορικό αμάρτημα. Λόλα… να ένα μήλο.
Ας βγω λίγο εκτός θέματος κάτι που μού αρέσει να κάνω. Αλήθεια που φαντάζονται οι θρήσκοι ότι κατοικεί   ο θεός με την οικογένεια του, το Χριστό, φαντάζομαι  την παναγία και  το άγιο πνεύμα, άλλο φρούτο και τούτο, που τεμπελιάζει και δεν έρχεται να με φωτίσει, να μη γράφω αυτές τις ανοησίες. Κάποιοι θα μού πουν, ότι ο θεός είναι πνεύμα και δεν χρειάζεται οίκο. Σαν πολύ συνωστισμός πνευμάτων γίνεται εκεί πάνω. Γιατί εκεί πάνω, τον φαντάζονται οι περισσότεροι πιστοί. Ένα θεό, μάλλον γέρο με γενειάδα. Άραγε υπερίπταται  μαζί με τούς αγίους και τούς αγγέλους. Έχω και μια άλλη απορία που μού γεννήθηκε όταν διάβαζα "το ταξίδι στην άκρη τής νύχτας" τού Σελίν. Πηγαίνουν άραγε προς νερό τους;  Την ίδια απορία είχε και ο Σελίν, αλλά την περιόριζε μόνο ως προς το χριστό. «Πήγαινε άραγε προς νερού του μπροστά σ᾿ όλο τον κόσμο, ο Ιησούς; Έχω την εντύπωση ότι δεν θα διαρκούσε και πολύ το κόλπο του, αν έκανε κακά του δημοσίως».
Για δεύτερη φορά εκτός θέματος (το θέμα μας είναι πόσο πολύ τεκμηριωμένες είναι οι θρησκευτικές αλήθειες ).
Πράγματι τι κόλπο ήταν αυτό με το χριστό; Αφού υπήρχε ο θεός τι χρειαζόταν ο Χριστός; Κι όμως υπάρχει εξήγηση.
Κάποιοι πιο έξυπνοι θεολόγοι θέλησαν να γλυκάνουν το τρομερό και εγκληματικό πρόσωπο του θεού τής Παλαιάς διαθήκης. Η παλαιά διαθήκη είναι το εγκληματικότερο βιβλίο που έχει γραφτεί. Μόνο στον κατακλυσμό του Νώε ο Θεός τής παλαιάς διαθήκης, που είναι ό ίδιος θεός στον οποίο ομολογούν  σήμερα πίστη οι θρησκευόμενοι, κατέπνιξε τα πάντα, ανθρώπους και ζώα, σώζοντας μόνο ένα ζευγάρι από κάθε είδος, γράφουν.  Ολική καταστροφή. Επειδή θεώρησε αμαρτωλή όλη την ανθρωπότητα και φαίνεται κατά τα χούγια του, αμαρτωλά ήσαν και τα ζώα. Όλα αυτά βέβαια τα γραφόμενα τής παλαιάς διαθήκης είναι παραμύθια για παιδάκια, όπως και ο θεός της. Διαφορετικά θα είχαμε ιστορικά ένα γεγονός κατά εκατομμύρια φορές ειδεχθέστερο και φρικιαστικότερο από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης των Ναζί.   
Αυτό λοιπόν  τον φοβερό θεό τής Παλαιάς διαθήκης ήρθε να "διασώσει" η Καινή διαθήκη με το πρόσωπο τού Χριστού. Ένας θεός που θα υπέφερε κι αυτός μέχρι θανάτου, αλληλέγγυος προς τούς ανθρώπους θα προσπαθούσε να διασώσει  το κύρος τής θρησκείας, με το χριστιανισμό. «Μόνο η θυσία ενός αθώου θεού μπορούσε να δικαιολογήσει το μακροχρόνιο βασανισμό τής αθωότητας. Μόνο ο πόνος τού θεού ο αθλιότερος, θα μπορούσε να ελαφρύνει την αγωνία των ανθρώπων. Αν όλα χωρίς εξαίρεση από τον ουρανό ως τη γη, ριχτούν στη δυστυχία, τότε μια παράξενη ευτυχία είναι δυνατή» γράφει ο Καμύ στον "Εξεγερμένο άνθρωπο".
Αλλά μήπως η καινή διαθήκη που αναντίρρητα είναι μια τεράστια βελτίωση σε σύγκριση με το απάνθρωπο τέρας τής παλαιάς, διέσωσε το κύρος τής θρησκείας; Ο "ιερός" Αυγουστίνος θεωρούσε ότι το προπατορικό αμάρτημα έχει περάσει σε όλες τις γενεές των αντρών. Καμαρώστε ηθική που καταδικάζει κάθε παιδί, πριν καν γεννηθεί, να κληρονομεί την αμαρτία κάποιων φαντασμάτων τού παρελθόντος τού Αδάμ και τής Εύας. Ιστορίες για αγρίους!
 Αλήθεια τρίτη: Αμ, ξεχάσαμε τη γέννηση τού Χριστού. Όχι όπως γεννιούνται οι άνθρωποι, αλλά με το κρίνο ή τη λεγόμενη άμωμη σύλληψη.  Ηθικά αμόλυντη η παναγία. Η παναγία τέτοια πράγματα; Σας παρακαλώ; Ο μπαξές τής θρησκείας από όλα έχει.
Αλήθεια τέταρτη: Και να πως ξαναρχόμαστε στο θέμα τού επιστημονικού κύρους τής θρησκείας. Ο χριστός θανατώθηκε. Και μετά; Σε τρεις μέρες αναστήθηκε. Και μετά σαν πουλάκι ανέβηκε στους ουρανούς.  Αυτό είναι συμβατό με την  ιατρική. Ο νεκρός να ζωντανεύει. Καμιά αμφισβήτηση. Και μετά σαν πουλάκι ανέβηκε στους ουρανούς. Πατήρ Υιός και Άγιο πνεύμα. Μη χέσω!
Αυτές τις ηλιθιότητες πραγματικά είναι απορίας άξιον πως τις πιστεύουν εκατομμύρια άνθρωποι. Αν δεν είχαν σχέση  με θεό (δηλαδή τη χωρίς νόημα ελπίδα),  όλοι θα γελούσαν. Αμ τώρα: "ό φόβος φυλάει τα έρμα". Θέλουν να βαυκαλίζονται με ψεύτικες  ελπίδες. Και τι ελπίδες αφού όλοι είμαστε καταδικασμένοι. Όλοι θα πεθάνουμε. Και υποταγμένοι λοιπόν και καταδικασμένοι;  Όχι κι έτσι. Όχι και ηλίθιοι.  Εκτός από τούς ντιπ  ηλίθιους που πιστεύουν και σε άλλη ζωή. Γι αυτούς η χριστιανική ρήση "μακάριοι οι πτωχοί τῷ πνεύματι", εξαιρετικά αφιερωμένο.