Μικρή Ιστορία για ένα έρωτα. A Short Film About Love
Σκηνοθεσία: Κριστόφ Κισλόφσκι Krzysztof Kieslowski
Σενάριο: Κριστόφ Κισλόφσκι Krzysztof Kieslowski Κριστόφ Πιέσιεβιτζ Krzysztof Piesiewicz Μουσική: Ζμπίζνιου Πράισνερ Zbigniew Preisner Πρωταγωνιστές: Γκραζίνα Ζαπολόφσκα, Grazyna Szapolowska Όλαφ Λουμπαζένκο, Olaf Lubaszenko Στεφανία Ιβίνσκα. Stefania Iwinska |
Ένα αριστούργημα, γιατί σπάζει στεγανά πρώτα του "ηδονοβλεψία" γιατί πίσω από τον εραστή του γυμνού, μπορεί να κρύβεται μια μοναξιασμένη,τρυφερή "ψυχή" και δεύτερο της γόησσας· ότι μπορεί να γνωρίσει αληθινά αισθήματα από κάπου, που τα κοινωνικά στερεότυπα έχουν κατ᾿ αρχήν καταδικάσει. Από τις ρωγμές του αισθηματικού κόσμου μπορεί να αναβλύσουν, απωθημένα συναισθήματα, φυλακισμένα από την περσόνα στην οποία κάθε ένας είναι κρυμμένος.
Ο Τόμεκ (Όλαφ Λουμπαζένκο), ένας μοναχικός φοβισμένος έφηβος, ταχυδρομικός υπάλληλος, παρακολουθεί με τηλεσκόπιο στην απέναντι πολυκατοικία, την καθημερινή, και πλούσια ερωτική ζωή μιας ωραίας κοπέλας. Για τις μοναχικές του στιγμές του πόθου, έχει μετατρέψει το δωμάτιο στο οποίο φιλοξενείται από τη μητέρα (Στεφανία Ιβίνσκα) του μοναδικού του φίλου, που βρίσκεται σε στρατιωτική αποστολή, σε σκοτεινό θάλαμο μέσα στον οποίο ζει τη ζωή του σύμφωνα με το καθημερινό ωράριο της κοπέλας (Γκραζίνα Ζαπολόφσκα) και επομένως με ό,τι μπορεί να ζεστάνει τη μοναξιά του. Για να μπορεί να τη βλέπει και από κοντά, τις στέλνει ειδοποιήσεις, για την είσπραξη ανύπαρκτων επιταγών, της κρατάει κρυμμένη την ερωτική αλληλογραφία, αναλαμβάνει την πρόσθετη εργασία της πρωινής διανομής του γάλατος από πόρτα σε πόρτα, μόνο και μόνο για να καταθέτει ανελλιπώς στο "βωμό" της αγάπης. Της διακόπτει σκόπιμα μια ερωτική συνάντηση, στέλνοντας την υπηρεσία του αερίου στο σπίτι της, για δήθεν διαρροή. Πονεί όταν την βλέπει να σπαράζει από τα δικά της προβλήματα. Τόμεκ: γιατί κλαίνε οι άνθρωποι; Σπιτονοικοκυρά: δε ξέρεις δεν έχεις κλάψει ποτέ; Τόμεκ: μια φορά, παλιά. Σπιτονοικοκυρά: όταν σε παράτησαν; Οι άνθρωποι κλαίνε... για διάφορους λόγους. Όταν κάποιος πεθαίνει, όταν τους αφήνουν μόνους... όταν... δε το αντέχω άλλο. Γλυκειά αναμονή, άγουρος πόθος, ερωτικό καρδιοχτύπι, τρυφερές μοναχικές στιγμές, όλα για το κορίτσι "της ζωής του". Τη συναντάει, της εξομολογείται τον έρωτά του, χωρίς να της ζητά τίποτα, τού είναι αρκετή η εξομολόγησή του, τις λέει για τις πλεκτάνες του, την αφήνει έκπληκτη, θυμωμένη, που ένα "πιτσιρικάς ανακατεύει μ᾿ αυτόν τον τρόπο τη ζωή της. Συγχρόνως όμως ερεθίζει την φιλαρέσκειά και τον ερωτισμό της σίγουρο όπλο, και για στείλεις κάποιον είτε στον παράδεισο είτε στην τυρράνια της κόλασης. Ήδη αυτό το όπλο το έχει χρησιμοποιήσει εναντίον του Τόμεκ όταν, αφού έχει ήδη καταλάβει ότι την παρακολουθεί, κάνει έρωτα με το φίλο της με ανοικτές κουρτίνες. Κάποτε συναντιούνται. Μάγδα: γιατί με κατασκοπεύεις; Τόμεκ: γιατί σε αγαπώ πραγματικά. Μάγδα: και τι θες Τόμεκ: δε ξέρω Μάγδα: θες να με φιλήσεις; Τόμεκ: όχι Μάγδα: ίσως θες να μου κάνεις έρωτα; Τόμεκ: όχι Μάγδα: θες να φύγεις μαζί μου; στις λίμνες ή στη Βουδαπέστη; Τόμεκ: Όχι. Μάγδα: τότε τι θες; Τόμεκ: τίποτα. Μάγδα: τίποτε; Ένα τίποτα τού είναι ,περισσότερο από αρκετό. Ένα παιγνίδι αρχίζει μεταξύ τους άνισο, από την μια η έμπειρη ερωτικά και επιπόλαιη φιλάρεσκη κοπέλα και από την άλλη ο ανώριμος ερωτικά, μοναχικός και ερωτευμένος έφηβος. Θα την συναντήσει στο δωμάτιο της. Η Μάγδα σαν προέκταση της δικής της ερωτικής ζωής, πιστεύει ότι είναι αρκετό να του δοθεί. Μάγδα: και όταν με παρακολουθούσες τι έκανες; Τόμεκ: παλιά όχι πια. Τώρα... μόνο εσένα σκέπτομαι. Μάγδα: Δεν έχω τίποτα από κάτω, το ξέρεις δεν το ξέρεις; Όταν μια γυναίκα θέλει έναν άντρα... υγραίνεται είμαι υγρή τώρα. Τι λεπτεπίλεπτα χέρια. Μη φοβάσαι... Τέλειωσες κιόλας; Αυτή ήταν όλη η αγάπη σου για μένα;Ο Τόμεκ ανώριμος ερωτικά μόνο από την ερωτική πλησμονή και συγκίνηση, ολοκληρώνει... και η Μάγδα τον ταπεινώνει και τον τρέπει σε φυγή. Ο Τόμεκ ταπεινωμένος θα κόψει τις φλέβες του, και τώρα οι ρόλοι θα αλλάξουν. Στη Μάγδα, θα ξυπνήσουν αισθήματα κοιμισμένα· θα νιώσει την αγάπη και θα αναζητήσει με όλους τους τρόπους τον Τόμεκ. Θα τον επισκεφτεί μετά την επιστροφή του από το Νοσοκομείο, χωρίς ο Τόμεκ να την δει, θα κοιτάξει τώρα από το τηλεσκόπιο, απέναντι το διαμέρισμα της, και θα δει τον εαυτό της σε στιγμές αδυναμίας της που έκλαιγε, τότε που πάλευε με τους δικούς της φόβους και τις αγωνίες της. Αυτή τη φορά όμως φαντάζεται ότι ο Τόμεκ θα βρίσκεται δίπλα της, να της πιάσει τον ώμο κι αυτή να τον χαϊδέψει το μάγουλο του. Μια ταινία πηγή απ᾿ αναβλύζουν πλούσια αισθήματα από ένα πρωτότυπο πανέξυπνο σενάριο. |