Σαρκική Εξάρτηση Intimacy (2001)

- Σκηνοθεσία
- Πατρίς Σερό Patrice Chereau
- Διηγήματα
- Χανίφ Κιουρέισι Hanif Kureishi
- Παίζουν
- Μαρκ Ρέιλανς Mark Rylance
- Κέρι Φοξ Kerry Fox
- Τίμοθι Σπολ Timothy Spall
- Μαριάν Φέιθφουλ Marianne Faithfull
- Φιλίπ Καλβάριο Philippe Calvario
- Αλαστάιρ Γκάλμπραϊθ Alastair Galbraith
- Σουζάνα Χάρκερ Susannah Harker
Όλα αρχίζουν ωραία έστω και λίγο ιδιόρυθμα
Μια πολλή καλή ταινία, παρεξηγημένη ίσως από τις τολμηρές σκηνές της. Σκηνές που χωρίς αυτές η ταινία δεν θα είχε νόημα ύπαρξης. Σα να θέλαμε να μιλήσουμε για τη φύση, αλλά δεν έπρεπε να δείξουμε δέντρα. Η ταινία αρχίζει με δυο γυμνά σώματα να κατακλύζουν την οθόνη σε μια άγρια χωρίς τρυφερότητα συνεύρεση. Ο Τζέι (Μαρκ Ρέιλανς ) και η Κλερ ( Κέρι Φοξ) σχεδόν άγνωστοι, συναντιούνται στο ακατάστατο δωμάτιο του Τζέι, και τούς αρκεί το πάτωμα και τα σώματα τους, για να πουν ό,τι έχουν να πουν, ο ένας στον άλλο... Όλα τα άλλα κουβέντες κ.λπ. τούς είναι περιττά για την ώρα. Σκηνή που θυμίζει τη συνάντηση τού Πολ (Μάρλον Μπράντο) και της Ζαν (Μαρία Σνάιντερ) στο "Τελευταίο ταγκό στο Παρίσι"). Συνάντηση που επαναλαμβάνεται κάθε Τετάρτη με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Αργότερα θα αποδειχθεί πως αυτό δεν είναι αρκετό. Ο Τζέι είναι πρόσφατα χωρισμένος πατέρας δύο παιδιών, και δεν έχει βρει τον εαυτό του. «Μόνο όταν βγήκα έξω κατάλαβα πόσο δυστυχισμένος ήμουν. Πόσο χαμηλά είχα πέσει. Πολύ χαμηλά» θα πει σε κάποιο γνωστό του. Αργότερα όταν θα γνωρίσει τον άντρα τής Κλερ, τής ερωμένης τής Τετάρτης τον Άντυ (Τίμοθι Σπολ), έχει τον εξής διάλογο μαζί του: Τζέι: Τότε με πρόσεχε περισσότερο. Η Σούζαν, η γυναίκα μου. Γυρνούσε κάθε βράδυ και μ' έτρωγε με τα μάτια. Σίγουρα συγκρίνει... όταν γυρίζει κάθε βράδυ. Κι είναι πιο ευτυχισμένη από ποτέ! Μ᾿ ακούς; Τι λες, λοιπόν; Άντυ: Αφού γυρνάει κάθε βράδυ, δεν πειράζει... Τζέι: Δε μ' εκπλήσσει που το λες αυτό. Δε σε κατηγορώ. Αν δεν έχεις ζήσει κάτι τέτοιο, νιώθεις ασφαλής. Κι όταν συμβαίνει, δε σ' εκπλήσσει. Λες ότι μένουμε... γιατί δε μπορούμε να τα αντιμετωπίσουμε; Άντυ: Η γυναίκα σου τα ᾿χει μ' έναν μαλάκα; 'Έτσι όπως τα λες, είναι σαν να σε παράτησε εκείνη. Από τον παραπάνω διάλογο, διαφαίνεται ότι και ο Τζέι είναι ομοιοπαθής τού Άντυ. Εξ άλλου σε κάποια στιγμή, είτε φανταστική όταν είναι θλιμμένος σε περισυλλογή, είτε πραγματική όταν επισκέπτεται το σπίτι που εγκατέλειψε, με σκοπό να δει τα παιδιά του, ή το πιο πιθανόν το τελευταίο βράδυ πριν εγκαταλείψει οριστικά το οικογενειακό του σπίτι, ο σκηνοθέτης τον δείχνει να μυρίζεται με πάθος ένα εσώρουχο της γυναίκας του και να αυνανίζεται στην τουαλέτα. Που σημαίνει ότι υπάρχει ερωτικός καϋμός. Αλλά ας γυρίσουμε λίγο πίσω. Το Ερωτικός πάθος ή μάλλον το σεξουαλικό για τη γυναίκα της Τετάρτης, ξυπνούν και συγγενικά πάθη όπως τον εγωισμό και το αδελφάκι της τη ζήλεια. Γιατί αυτή η γυναίκα τον χρησιμοποιεί σαν ερωτικό αντικείμενο, και δεν τής γίνεται το πάθος τής ζωής της; Αυτό που επιδίωκε στην αρχή, μια ελεύθερη σεξουαλική σχέση, γυρίζει σε μπούμερανγκ ενάντια του. Πως μπορεί αυτή η γυναίκα να έχει μια άλλη μυστική ζωή ξέχωρη από αυτόν. Αυτό είναι αρκετό να τον βγάλει στους δρόμους. Παρακολουθήσεις και όλη η μιζέρια τής ζήλιας και των απατημένων. Τελικά βρίσκει τα ίχνη τής κρυμμένης από αυτόν ζωής της,. Ημιεπαγγελματίας ηθοποιός σε ένα συνοικιακό θεατράκι. Κι επί πλέον πέφτει πάνω στον κατάλληλο άνθρωπο για να μάθει ότι θέλει, τον άντρα της, ο οποίος βοηθά στο θέατρο και παίζει και το ρόλο τού διαμεσολαβητή για τις κρίσεις τού κοινού, μεταξύ θεατών και τής εσωστρεφούς γυναίκας του. Παντρεμένη λοιπόν και ένα παιδί, σίγουρα με εσωτερικές ανάγκες ανικανοποίητες, τις οποίες ψάχνει να απαλύνει. Καθόλου πρωτότυπο και σπάνιο, θα έλεγα μάλιστα καθολικό φαινόμενο, τουλάχιστον για τούσ ανήσυχους ανθρώπους. |
Στον προθάλαμο τής "κόλασης"
Ο Τζέι υποβάλλει τον ανήξερο Άντυ σ᾿ ένα προεισαγωγικό "βασανιστήριο" πριν ολόκληρη η αλήθεια τον πυρπολήσει:
Τζέι: Τι λες για μια μητέρα που ξενοπηδιέται τακτικά; Και μετά γυρίζει σπίτι σαν να μη συμβαίνει τίποτα; Με ταλέντο στην προσποίηση! Πώς μπορείς, αφού έχεις πηδηχτεί όλη μέρα... να γυρίσεις στον άντρα σου σαν να μη συμβαίνει τίποτα; Άντυ: Θες τη γνώμη μου; Νομίζω... Δεν ξέρω... Υπάρχουν πολλοί σαν εσένα, Τζέι. Αλλά αυτό δε σε βοηθάει, έτσι; Τζέι: Γιατί πρέπει να γυρίσει, έτσι; Να φιλήσει τα παιδιά... να βάλει ένα ποτό γι᾿ αυτή... και τον μαλάκα απέναντί της! Ίσως τού πει πώς πέρασε... "Κουραστική μέρα γλυκέ μου!"... Φυσικά, αλλά υπέροχη! Αφού πηδιόταν όλη μέρα... με κάποιον μαλάκα... που επιπλέον δεν τής λέει κουβέντα! Άντυ: Αφού γυρνάει κάθε βράδυ, δεν πειράζει... Τζέι: Σού είπα γι' αυτήν που βλέπω κάθε Τετάρτη, νομίζω. Και πηδιόμαστε... Καλύτερο απ᾿ το τίποτα. Τής αρέσει. Είναι καλό γαμήσι. Εσένα δε σε νοιάζουν αυτά, αλλά για μένα μετράει. Άντυ: Τι μέρα τη βλέπεις; Τζέι: Τετάρτη. Καλή μέρα για μένα η Τετάρτη. Έχω πολλή δουλειά. Ενώ τα Σάββατα, μού 'ρχεται ν' αυτοκτονήσω! Γιατί λες ότι δε με νοιάζει το καλό γαμήσι; Επειδή δεν το λέω; Είναι παντρεμένη, είπες; Τζέι: Δεν είπα... |
Στο κέντρο των ομολογιών και των παθών.
Ο Τζέι συνεχίζει, να έρχεται στο μπαρ, που είναι πάνω από το θέατρο, και να εντρυφούν στους έρωτες τις απιστίες, πάνω σε ό,τι καθένα τον γλυκαίνει ή τον βασανίζει, για να σπρώξουν τη ζωή λίγο πιο πέρα. Αναγκαστικά γίνονται και οι επίσημες συστάσεις.
Ο Άντυ προς τη γυναίκα του: «Είναι ο τύπος που σού έλεγα, που άφησε τη γυναίκα του. Βλέπει κάποια μια φορά τη εβδομάδα». Πάντα δυστυχώς έρχεται ο καιρός που πρέπει να ξεκαθαρίσουν τα πράγματα, που στα ζητήματα των σχέσεων δεν είναι και από τα πιο εύκολα. Τζέι: (προς την Κλερ). Το ότι δεν είπες ποτέ τίποτα... Αναρωτήθηκα... Μια γυναίκα που δε μιλάει... Κλερ: Τρομακτικό που είχα μυστικά! Τζέι: Ξέρεις κάτι; Είναι πολύ καθησυχαστικό! Όρκοι, πίστη, τα πάντα. Γιατί να τα χάσεις; Θα ήσουν η πρώτη που θα τα έχανε! Δεν είμαι γι᾿ αυτό εδώ, όμως. Για να είμαι ξεκάθαρος... Νόμιζα ότι αν αυτό που κάναμε σού ήταν αρκετό... ήταν γιατί ήξερες περισσότερα από μένα! Νόμιζα ότι βρήκες κάτι. Ότι ήσουν μπροστά από μένα και στο τέλος θα μού έλεγες! Αυτό ήταν το καλό, ότι κάποτε θα μού έλεγες τι ξέρεις! Και φυσικά, κρατάς το στόμα σου κλειστό! Τι διάολο κάνεις μαζί του; Κλερ: Είναι άντρας μου. Ήθελες να μιλήσεις. Εδώ είμαστε, λοιπόν... Μίλα. Είσαι ένας δυστυχισμένος που συνήλθε, έτσι; Αυτό είναι καλό... Να σε δω έτσι για τελευταία φορά... Αλλιώς θ᾿ ανησυχούσα, σαν καμιά ηλίθια! Τζέι: Για μια στιγμή φάνηκες πολύ θλιμμένη... Μα σκέψου τι έχεις, σε τι επιστρέφεις! Οικογένεια, παιδί, άντρα, το θέατρο που τόσο αγαπάς! Όλοι σ᾿ ακούνε, έτσι; Όλοι σ᾿ ακούνε... Ακόμη κι εγώ που δε σε ξέρω, σ᾿ ακούω, ενδιαφέρομαι. Σ᾿ ένα κωλοθεατράκι που βρωμάει κάτουρο! Όλα δικά σου, έτσι; Κλερ: Δε σε φανταζόμουν έτσι. Τζέι: Δε με φανταζόσουν έτσι; Τι μπελάς που είσαι! Κλερ: Την πρώτη μέρα. Σ᾿ εξέπληξε που σε ήθελα... που δεν πληγωνόμουν, που δεν έλεγες τίποτα. Τζέι: Δεν έδωσα σημασία σ᾿ αυτό. Κλερ: Δε σε φανταζόσουν έτσι; Τζέι: Εγώ δε σε φανταζόμουν καθόλου! Και τώρα όλα ξεκαθάρισαν! Μ᾿ αρέσει όταν ξεκαθαρίζουν τα πράγματα, μια κι έξω. Όλα πια έχουν γίνει κοινό μυστικό. |
Η Κλερ εγκλωβισμένη ανάμεσα σε άντρα και εραστή.
Η Κλέρ μέσα στο ταξί τού άντρα της:
Κλερ: Δεν σ᾿ αφήνω. Η Κλερ λέει στον Άντυ ότι θα μείνει μαζί του. Άντυ: Δεν ανησυχούσα. Κλερ: Εσύ βρήκες τον Τζέι ή εκείνος; (Κι ο προδομένος, θέλει να στείλει την προδοσία και τον πόνο βαθειά μέσα του, και καταφέρνει να βρει λίγα ξεσκίδια υπερηφάνειας.) Άντυ: Χέστηκα για όλα αυτά! Ξέρεις τι με πονάει πιο πολύ; Ποτέ δε θα γίνεις ηθοποιός! Δεν είναι εύκολο να το λέω, δε διασκεδάζω... αλλά είναι αλήθεια, γι᾿ αυτό παραδέξου το! Αναρωτιέμαι τι προσφέρεις στους μαθητές σου. Τους αρέσεις, όμως. Κάτι είναι κι αυτό... Έχω κι εγώ ευθύνη σ᾿ αυτό. Γιατί ποτέ δεν πίστεψα. Σ᾿ αυτό, απ᾿ την αρχή. Αλλά έπεσα με τα μούτρα, σαν ηλίθιος. Συντηρούσα τις φαντασιώσεις σου. Το κοριτσάκι που δεν ξέρει τι θέλει και κάνει τα πάντα! Ένας ηλίθιος που οδηγεί ταξί κάθε μέρα! Όσο για τον μαλάκα, που περνιέται για έξυπνος... Κλερ: Ξέρεις κάτι; Δε μ᾿ εκπλήσσεις! Θυμάσαι το ύφος σου όταν γνωριστήκαμε; Το ίδιο τώρα! Σού πάει, έτσι; Είσαι ο λιγότερο ζωντανός άνθρωπος που ξέρω! Η σχέση μου με τον Τζέι είναι ευκαιρία για σένα! Μια αξιολύπητη μοιχεία! Είσαι εναντίον κάτι τέτοιου, φυσικά! Ο Άντυ δεν ενδιαφέρεται για τίποτα... αλλά ξέρει το Λονδίνο απ᾿ έξω! Δεν ξέρεις ούτε να με πληγώσεις! Αν με ήξερες, θα ήξερες ότι η έλλειψη ταλέντου... με πληγώνει, αλλά δε θα με σκοτώσει! |
Ο προδομένος σύζυγος, με χιούμορ αλλά και αποφασιστικότητα.
(Ο Άντυ βρίσκει το κουράγιο, που τού δίνει η ελπίδα να μη χάσει τη Κλερ και επισκέπτεται τον Τζέι στο μπαρ που εργάζεται).
Άντυ: Ωραίο μέρος... Φέρε μου μια μπύρα. Σαν πόρνη, έτσι; Μια φορά τη βδομάδα... δε μιλάτε... Βρήκε τρόπο να σού πει ότι είναι παντρεμένη, όμως... Για να μην παρασυρθείς... Σίγουρα το έχει ξανακάνει. Σίγουρα δεν είσαι ο πρώτος. Τζέι: Δεν τη βλέπω πια. Άντυ: Θα σού έλεγα να τη μοιραζόμαστε... μα δεν υπάρχει τίποτα να μοιραστούμε. Μια φορά τη βδομάδα δε θα χαλάσει τον γάμο μου... Αστειεύομαι, πλάκα κάνω... Την αγαπώ όλο και πιο πολύ. 'Ήθελα να το ξέρεις. |
Τίτλοι τέλους. Πάντα ο χωρισμός είναι επώδυνος. Συγκίνηση και δάκρυα αληθινά.
(Η τελευταία; Συνάντηση της Κλερ και του Τζέι στο σπίτι του, Μια συγκινητική σκηνή δυο ερωτευμένων που ξέρουν ότι είναι η τελευταία).
Κλερ: Κάτι είπες και δεν άκουσα, νόμιζα. Γι' αυτό με κατηγορείς; Τζέι: Δε σε καταλαβαίνω καθόλου! Πώς να σε κατηγορήσω; Κλερ: Έχασα κάτι; Ρώτα με ό,τι θέλεις, είμαι εδώ τώρα. Τζέι: Γιατί το είπες στον Άντυ; Αφού δεν ήταν τόσο σημαντικό. Τόση φασαρία για το τίποτα! Ίσως έτσι κάνετε εσείς. Τού το λες κάθε φορά... Δεν είσαι σαν αυτές που πηδιούνται για πλάκα! Κλερ: Τι έπρεπε να νιώσω; Πώς έπρεπε να είμαι; Πώς να έμεναν όλοι ευχαριστημένοι; Χανόμουν στην αγκαλιά ενός άντρα γιατί το ήθελα! Είχε καιρό να μού αρέσει κάποιος. Με σένα ήθελα να ξαναρχίσω! Δεν πρέπει να το λέω αυτό, έτσι; Τζέι: Ξέρω ότι μου έδωσες κάτι που ποτέ δε ζήτησα... Κανείς δεν το κάνει αυτό και πρέπει να είμαι ευγνώμων. Κι όμως, φαίνεται ότι γι᾿ αυτό σε κατηγορώ. Το ότι είσαι τόσο κοντά με κάποιον... με σκοτώνει. Με σκοτώνει... Είμαι χωρισμένος, με δυο παιδιά που δε με βλέπουν συχνά. Είμαι φίλος κάποιων. Ίσως ο καλύτερός τους φίλος. Κι είμαι ο "άνδρας της Τετάρτης"... για μια γυναίκα που δεν τής ζήτησα ποτέ τίποτα... κι αυτό δεν τής είναι πρόβλημα. Κι αυτό με κάνει χάλια! Κλερ: Όλα αυτά... Δεν ξέρω τι κάνω εδώ. Συγνώμη. Τζέι: Δεν έχασες τίποτα, Κλερ. Δεν έχασες τίποτα... γιατί δεν είπα τίποτα. Δεν ήξερα ότι θα ήταν έτσι. Δεν ήξερα ότι θα δενόμουν τόσο μαζί σου. Νόμιζα ότι θα ξεθυμάνει. Μείνε μαζί μου. Αν γύρισες, μείνε. Γύρνα πίσω... Μείνε... Τώρα... Μείνε τώρα... Τον άφησες; Μετά από ένα άγριο, απελπισμένο σεξουαλικό παροξυσμό, γιατί τα σώματα μπορεί να ξέρουν ότι είναι ο τελευταίος. Κλερ: Πρέπει να φύγω τώρα. Φεύγω... Φεύγει. Κανείς δεν ξέρει αν πραγματικά θα είναι ο τελευταίος, ούτε ο σκηνοθέτης, ούτε οι ήρωες του, ούτε η ίδια η ζωή….. μόνο ίσως τα δάκρυα και των δύο πρωταγωνιστών, ξέρουν! |
Εξαιρετικές ερμηνείες από τους πρωταγωνιστές. Η Οικειότητα κέρδισε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου τού Βερολίνου, το 2001, τη Χρυσή Αρκούδα για την Καλύτερη Ταινία και την Ασημένια Αρκούδα για την Καλύτερη Γυναικεία ερμηνεία ( Kerry Fox ) .