Το τελευταίο ταγκό στο Παρίσιι Last Tango in Paris
Ένα υπαρξιακό δράμα. Ο Πολ (Μάρλον Μπράντο), περιφέρεται σαν πληγωμένο αγρίμι, στους δρόμους του Παρισιού συντετριμμένος από τον θάνατο και την προδοσία της γυναίκας του.
Βρίσκεται μαζί με την Ζάν (Μαρία Σνάιντερ), άγνωστοι μεταξύ τους, σε ένα διαμέρισμα, που και οι δυο θέλουν για ενοικίαση. Εκεί ο Πολ από απόγνωση (ο έρωτας είναι πολύ κοντά στο θάνατο) και ή Ζαν με την περιέργεια μιας λολίτας, χωρίς να ανταλλάξουν σχεδόν λέξη, βρίσκονται σε μια άγρια ενστικτώδικη ερωτική περίπτυξη. Το διαμέρισμα αυτό, ένα διαμέρισμα εντελώς άδειο, απομονωμένο από την άλλη τους ζωή, γίνεται ο τόπος των ερωτικών τους συναντήσεων. Ο Πολ πληγωμένος κουβαλάει τον κυνισμό του για όλα, και η Ζαν την υποταγή. Κάνουν έρωτα και επικοινωνούν με μουγκρίσματα όχι με τα ονόματα τους, τα οποία αφήνουν έξω όπως και όλη τους την προηγούμενη ζωή. Όμως οι σχέσεις δεν μένουν για πάντοτε οι ίδιες, και σιγά σιγά ή έξω ζωή της Ζαν αρχίζει να ξαναμπαίνει στη ζωή της. Έχει αρραβωνιαστικό σκηνοθέτη, το ακριβώς αντίθετο του Πολ σε χαρακτήρα, με παιδιάστικη χαζοχαρούμενη συμπεριφορά, με τον οποίο γυρίζει και ταινία. Ο Πολ ένας Αμερικανός στο Παρίσι, μόνος μετά την αυτοκτονία της γυναίκας του και προδομένος, γυρεύει κάπου να ακουμπήσει τη μοναξιά και τον κυνισμό του για τη ζωή, ο οποίος κυνισμός ίσως κάποιες φορές ξεπερνάει τα όρια, (σκηνή με τον ψόφιο αρουραίο, που ο Πολ λέει στην Ζαν "θα σου τον χώσω στον κόλο". Η Ζαν επιζητεί να απεγκλωβιστεί από αυτό το ασφυκτικό αγκάλιασμα, δραπετεύοντας στην προηγούμενη ζωή της. Ο Πολ πάλι προδομένος μέσα στο αδιέξοδο του, την παίρνει από πίσω, μπαίνει στο σπίτι της πανικόβλητης Ζαν με τη βία, και αυτή για να ελευθερωθεί από τον κλοιό του, τη στιγμή που του λέει για πρώτη φορά το όνομά της "Ζαν" τον σκοτώνει με το πιστόλι τού πατέρα της. Χαρακτηριστική σκηνή σημειολογικά, αφού μόνο με τον πραγματικό τους εαυτό, έξω από την κοινωνική περσόνα που κάθε ένας φορτώνεται, μπορεί ο έρωτας να ζήσει αυθεντικά. Μετά τής είναι εύκολο να σκηνοθετήσει φόνο λόγω απόπειρας βιασμού. Μια ταινία σπαρακτική, κυρίως λόγω της ερμηνείας του Μάρλον Μπράντο. Η νεκρολογία που κάνει μπροστά στο φέρετρο τής γυναίκας του, μεταξύ πόνου, οργής λόγω προδοσίας, ανήκει στην ανθολογία του κινηματογράφου. |
ΠΑΘΟΣ-ΕΡΩΤΑΣ Δυο άγνωστοι μεταξύ τους ο Πολ, την ημέρα που έχει αυτοκτονήσει η γυναίκα του και η Ζαν ενδιαφερόμενοι για το ίδιο διαμέρισμα, συναντούνται στο διαμέρισμα και πυρπολούνται από ένα βίαιο ερωτικό πάθος, χωρίς να ξέρουν καν τα ονόματα τους.
|
ΠΟΝΟΣ
O Πολ ένα ερείπιο, μπροστά στη νεκρή γυναίκα του. Πολ: Ακόμα κι αν ο σύζυγος ζήσει... 200 καταραμένα χρόνια... Ποτέ δε θα μπορέσει να ανακαλύψει την αληθινή φύση τής γυναίκας του. Δηλαδή, εγώ... Ίσως μπορέσω να κατανοήσω το σύμπαν... Αλλά... Ποτέ δε θα μάθω την αλήθεια για σένα. Ποτέ. Για πέντε χρόνια, ήμουνα πιο πολύ ένοικος σ' αυτό το γαμημένο τρελάδικο... Παρά σύζυγος. Με συγκεκριμένα προνόμια, φυσικά. Και μετά, για να με βοηθήσεις να σε καταλάβω, μ᾿ άφησες να κληρονομήσω τον Μαρσέλ. Τον αναπληρωματικό τού συζύγου, τού οποίου το δωμάτιό, ήταν αντίγραφο τού δικού μας. Και ξέρεις κάτι; Δεν είχα καν τα κότσια να τον ρωτήσω. Δεν είχα τα κότσια να τον ρωτήσω αν τα ίδια κόλπα που κάναμε εσύ κι εγώ... Ήταν τα ίδια κόλπα, που έκανες μ' αυτόν. Ο γάμος μας ήταν μόνο μια κρυψώνα για σένα. Για να χωθείς εκεί μέσα... Χρειαζόσουν μόνο ένα φτηνό ξυράφι και μια μπανιέρα γεμάτη νερό. Παλιοαναθεματισμένη, θεοκατάρατη πουτάνα. Εύχομαι να σαπίσεις στην κόλαση. Και ξέρεις γιατί; Ξέρεις γιατί; Γιατί μού είπες ψέματα. Μού είπες ψέματα, και σε εμπιστεύτηκα. Ήξερες ότι έλεγες ψέματα! Εμπρός, πες μου, ότι δεν είπες ψέματα. Δεν έχεις τίποτα να πεις γι᾿ αυτό; Άντε, πες μου κάτι! Χαμογέλα, μουνί! Άντε, πες μου... πες μου κάτι γλυκό. Χαμογέλα μου και πες, ότι σε παρεξήγησα. Εμπρός, πες μου. Παλιοσαβουρογαμιόλα! Αναθεματισμένη. |