Λάουρα Laura  David Hamilton

Ντέιβιντ Χάμιλτον και Μόνα Κρίστενσεν.

Laura, les ombres de l' été
Σκηνοθέτης:   
Ντέηβιντ Χάμιλτον  (David Hamilton)
Φωτογραφία:  Μπερνάρ Νταλενκούρ
Σύνθεση μουσικής: Patrick Juvet
Παίζουν: 
Ντόν Ντούνλαπ,  (Dawn Dunlap)                 
Μοντ Άνταμς       (Maud Adams)
Τζέιμς Μίτσελ      (James Mitchell)                  
Τιερί Ρεντλε         (Thierry Redler)
Μορίν Κέργουιν   (Maureen Kerwin)

Ἔρως ἀνίκατε μάχαν, Ἔρως, ὃς ἐν κτήμασι πίπτεις,
ὃς ἐν μαλακαῖς παρειαῖς νεάνιδος ἐννυχεύεις,

Ντόν Ντούνλαπ,  (Dawn Dunlap) 

Μοντ Άνταμς       (Maud Adams)

Τζέιμς Μίτσελ      (James Mitchell)     

Μορίν Κέργουιν   (Maureen Kerwin)

• ​Όταν η ομορφιά των εικόνων είναι τόση μεγάλη, πρέπει στη αναφορά μιας τέτοιας ταινίας αυτές να έχουν τον πρώτο λόγο. Ο Χάμιλτον ήταν ένας άνθρωπος που κουβαλούσε μέσα του την αγάπη για την ομορφιά  και αυτονόητο συνακόλουθα για την ερωτική ομορφιά,  την ομορφιά στην πρώτη της Άνοιξη (για αυτό που έχει κατηγορηθεί τόσο πολύ)  αλλά όχι μόνο, γενικά την ομορφιά. Όλα τα πλάνα του είναι σπάνιας αισθητικής, ήξερε να μεταμορφώνει και τα πιο κοινά  αντικείμενα, σε γοητευτικά, με χρώματα, με φόντο που να χορταίνουν τα μάτια. Οι εικόνες του  θα κρατούν αθάνατη αυτή την ομορφιά, προίκα για αυτούς που θα έρχονται και όταν όλοι θα έχουμε φύγει κι αυτοί που τον κατηγόρησαν και ίσως τον έσπρωξαν και στο θάνατο.
  
• Ο Πολ (Τζέιμς Μίτσελ) είναι ένας γοητευτικός  γλύπτης γνωστός για τα γλυπτά του που αναπαριστούν γυμνά νεαρά κορίτσια. Η σχολή  μπαλέτου είναι ο πιο κατάλληλος τόπος για τα υποψήφια "θηράματα"  του. Από την πρώτη στιγμή που τα μάτια του συναντούν τα μάτια της Λάουρας (Dawn Dunlap)  (ένα κοριτσάκι περίπου δεκαπέντε χρόνων), η συμφωνία φαίνεται να έχει κλεισθεί. Ο Έρωτας, έτσι είναι το γραμμένο του, αρχίζει πάντα από τα μάτια. Μένει το επόμενο βήμα στην κυριολεξία, για να το επισημοποιήσουν  με τα λόγια  όταν εμφανίζεται η μητέρα τής Λάουρα η Σάρα (Μοντ Άνταμς),  μια καλλονή, η οποία υπήρξε παλιά ερωμένη του Πολ. Το παλιά είναι μόνο μια λέξη, γιατί η μαμά Σάρα ανταγωνίζεται και μάλλον υπρτερεί από την  κόρη σε ομορφιά και σίγουρα είναι ανώτερη  σε γοητεία, με την πατίνα που χαρίζει  χρόνος μέχρι να είναι ακόμα καλός πριν αρχίσει να κακεύει και τα παίρνει όλα πίσω.
• Συγκέντρωση ομορφιάς, όπως λέμε συγκέντρωση μορίων. Η Σάρα αν και παντρεμένη πλέον - στον έρωτα αυτό δεν μετράει καθόλο - αισθάνεται ζήλια που ο παλιός εραστής της φαίνεται να προτιμάει την κόρη της από την ίδια. Βλέπετε το καινούργιο στον έρωτα είναι πάντα θανατηφόρο. Στην πρόταση του Πωλ να ποζάρει η Λάουρα σαν γυμνό μοντέλο, του λέει ότι η μικρή δεν ενδιαφέρεται ενώ στην πραγματικότητα η "καρδούλα¨ της Λάουρα πολύ κτυπάει γι αυτό.. Σαν εναλλακτική λύση η Σάρα φωτογραφίζει τη Λάουρα γυμνή και δίνει τις φωτογραφίες, σαν ομοιώματα στο Πολ, προκειμένου να φτιάξει το γλυπτό

• Μια φωτιά σε μια έκθεση έργων,  θα στερήσει το φως από τον Πολ στην προσπάθεια για την κατάσβεση, που δεν μπορεί πλέον να ολοκληρώσει το άγαλμα. Οι γονείς της  Λάουρας αφουγκραζόμενοι το ερωτικό μαράζι της κόρης έχουν αποφασίσει να απομακρύνουν τη μικρή σε άλλο μέρος. Όμως η Λάουρα τους προλαβαίνει, επισκέπτεται τον Πολ και τον βοηθά να τελειώσει το γλυπτό αφήνοντας τον να ψηλαφίσει το γυμνό κορμί της. Ένας άλλος τρόπος δημιουργίας γλυπτού δια της αφής. Θα ακολουθήσει  φυσικότατα η ερωτική τους συνεύρεση.  Tο επόμενο πρωινό  η μητέρα τής Λάουρα θα την βρει να κοιμάται ευτυχισμένη, με την γλυκάδα του έρωτα  μέσα της. Η  Σάρα φιλεί με κατάνυξη  το νυχτικό της κόρης της, για να πάρει λίγο από το άρωμα του παλιού έρωτα της, και δείχνει να καταλαβαίνει την κόρη της για την ερωτική της ευτυχία
• H Λάουρα ακολούθησε μετά την τεράστια επιτυχία της πρώτης ταινίας του Χάμιλτον, Bilitis (1977). Όπως ακριβώς και στην πρώτη του ταινία ακολουθεί το ίδιο στυλ. Η ταινία είναι μια ακόμα αφορμή για να κάνει αυτό που ξέρει τόσο καλά, να φωτογραφίζει αισθαντικά νεαρά κορίτσια και όχι μόνον, σε τολμηρές πόζες και να δημιουργεί άριστες οπτικά συνθέσεις. Η ιστορία δεν έχει πολλή σημασία αν  καταφέρνει να δώσει ψυχή, στο κατά τα άλλα άρτιο φιλμ. Είναι απλώς το πρόσχημα. Εικόνες ομορφιάς· ο Χάμιλτον φροντίζει και αυτά είναι τα κυρίαρχα στις ταινίες του, τα πλάνα του, όλα φτιαγμένα, φως, αποχρώσεις, ρούχα, τοίχοι βαμμένοι με τα πιο όμορφα μπλε, ώστε να καταυγάζουν  με την ομορφιά τους. 
• Στην αρχή της ταινίας του  ο Χάμιλτον χρησιμοποιεί ένα από τα πιο αγαπημένα του μοτίβα, το μπαλέτο, που αποτελεί και το κεντρικό θέμα σε ένα από τα πρώτα φωτογραφικά του λευκώματα, το La Danse (1972). Σε κανένα σημείο η ταινία δεν έχει κάτι πρόστυχο σε εικόνα ή λόγο, μόνο ομορφιά και αθωότητα, και ίσως  μόνο την σκόπιμη αφέλεια, για να δημιουργηθεί το έργο. 

​

Σώματα, Φως, Σκιές, Τοίχοι, Φόντα καταυγάζουν από ένα αισθητή της Ομορφιάς

Οι αγαπημένες σκηνές μπαλέτου του Χάμιλτον, του προσφέρουν απλόχερα τα φωτογραφικά του πιστεύω.

Γυμνά εφηβικά σώματα, στην πρώτη ομορφιά, στην πρώτη αθωότητα.

Η μαμά για να μην τα παραδώσει όλα... φωτογραφίζοντας γυμνή την κόρη της δημιουργεί για τον γλύπτη, τα ομοιώματα για το γυμνό άγαλμα.

Φιγούρες και χρώματα.

Αγαπημένες σκηνές του Χάμιλτον και των φετιχιστών μιας τέτοιας ομορφιάς και αθωότητας.

Μορίν Κέργουιν   η ιδιοκτήτρια της Γκαλερύ με τον Πολ.

Η πιο ερωτική ονειρική δημιουργία αγάλματος δια της αφής, Δεν ξέρω αν είναι και αποτελεσματική.

... Στην αποκάμωση μετά την ηδονή.

Η μαμά κλέβει λίγο από το άρωμα της ανάμνησης των περασμένων χρόνων της ηδονής (Ο Προυστ θεωρούσε τις αισθήσεις τους πιο αυθεντικούς φύλακες της ανάμνησης), από το ποτισμένο στην ηδονή νυχτικό της κόρης της.

Οι μαμάδες πάντα μεγαλόψυχες μπορούν να καταλαβαίνουν τις κόρες κι ας ήταν αντίζηλες.