Μια ταινία με την οποία ασχολούμαι κυρίως, για την αισθητική της, προσώπων (Έλεν Γκρίν απίστευτη ομορφιά, Μαρία Βαλβέρντε, η αντίστοιχη μεσογειακή), τοπίων, εικαστικών πλάνων, μουσικής. Τόπος ένα αυστηρό θρησκευτικό σχολείο, (από την εξέλιξη της υπόθεσης καθόλου δεν επιβεβαιώνεται). Μια δασκάλα "απ᾿ αλλού" (Έλεν Γκρίν), ασκεί στην ομάδα των κοριτσιών γοητεία και εξάρτηση, με τις ελεύθερες ιδέες της, την ομορφιά, το ντύσιμο της.
Την ισορροπία της ομάδας διαταράσσει, μια καινούργια όμορφη μαθήτρια αριστοκρατικής καταγωγής (Μαρία Βαλβέρντε), η οποία αποσπά το ενδιαφέρον της δασκάλας, τον έρωτα της και το μίσος των κοριτσιών της ομάδας. H αρχηγός της ομάδας των κοριτσιών, (Τζούνο Τέμπλ), βλέπει την ερωτική σκηνή στην οποία η δασκάλα εξομολογείται τον έρωτά της, στην καινούργια μαθήτριά της (η οποία τον αποκρούει), και στρέφει όλη την ομάδα εναντίον της μαθήτριας. Την καταδιώκουν κτυπώντας την σχεδόν μέχρι θανάτου.
Όταν η αρχηγός αντιλαμβάνεται ότι η μαθήτρια πεθαίνει, και προσπαθεί να της δώσει τον "αναπνευστήρα" που της έχουν αποσπάσει προηγουμένως, και που της ήταν απαραίτητος σε ωρισμένες κρίσεις άσθματος, έρχεται η δασκάλα, η οποία απελπισμένη από τον θλιμμένο έρωτά της, της στερεί σκόπιμα τον αναπνευστήρα, αφήνοντάς της, να πεθάνει, λέγοντας «εσύ δεν είσαι πλάσμα για τον κόσμο τούτο».
Το σχολείο σκεπάζει το σκάνδαλο, η δασκάλα απομακρύνεται και η αρχηγός της ομάδας, αντιλαμβανόμενη ότι η δασκάλα άφησε τη μαθήτρια της να πεθάνει, απογοητευμένη εγκαταλείπει το σχολείο.