Σταντάλ: Η μόνη δικαιολογία για το Θεό είναι ότι δεν υπάρχει.

Περιεχόμενα

1. Παραμύθια για αγρίους, μάλλον ηλιθίους
2. Η περιπέτεια της εξέγερσης ενάντια στο "Θεό"
3. Σχολιασμός επίκαιρης ανοησίας......
4. "Η θέση των ζώων στην Ορθοδοξία" Απόψεις ενός ηλίθιου που δεν έχει ντροπή και δηλώνει επιστήμονας.
5. Εισαγγελική έρευνα για την Συριζαία που καταγγέλλουν ότι πέταξε εικόνα της Παναγίας στα σκουπίδια
   
6. Ημέρα των Φώτων:Η μέρα που βγαίνουν μαζί όλοι οι βρυκόλακες: Θρησκευτικοί και πολιτικοί.
   

Σύνδεσμοι -  Link

•   Επίκουρος Λουκρήτιος
•   Σαντ Ρομαντισμός
•   Αδελφοί Καραμαζώφ
•  Θρησκευτικής Ανοησίας το ανάγνωσμα.
•  Ο θεός εδημιούργησε τον άνθρωπο ή ο άνθρωπος το θεό
• Τυχαίο και τυχαιότητα
•  Το κακό μέσα σε μια Φύση χωρίς Θεό

​

Παραμύθια για αγρίους, μάλλον ηλιθίους....

Ο Κάιν σκοτώνει τον Άβελ. Πίνακας του Julius Schnorr von Carolsfeld

Προλεγόμενα  για το "Πανάγαθο"  "Θεό" (Γιαχβέ), της παλαιάς διαθήκης.
Ανοησίας το ανάγνωσμα..........

 Η δολοφονία του Άβελ, ήταν η πρώτη δολοφονία —και ταυτόχρονα αδελφοκτονία— της ανθρωπότητας η οποία περιγράφεται στην Παλαιά Διαθήκη αμέσως μετά το "προπατορικό αμάρτημα", και ειδικότερα στο βιβλίο Γένεση,
Ο Αδάμ και η Εύα μετά την έξωσή τους από τον Κήπο της Εδέμ απέκτησαν δύο γιους τον Κάιν τον γεωργό και τον Άβελ που ήταν κτηνοτρόφος. Κάποια μέρα ο Άβελ θέλησε να προσφέρει στο Θεό (Γιαχβέ) θυσία προκειμένου να τον ευχαριστήσει για τα αγαθά που του χάρισε. Έτσι στη θυσία που έκανε κάποιου ζώου ο καπνός ανέβαινε κάθετα στον ουρανό δίνοντας έτσι την εικόνα της αποδοχής της από τον Θεό. Βλέποντας αυτό ο Κάιν προσπάθησε και αυτός να κάνει παρόμοια θυσία στην οποία και πρόσφερε διάφορα αγροτικά προϊόντα πλην όμως ο καπνός από τη θυσία αυτή σκορπίζονταν στον αέρα.

​Είναι ευρέως γνωστό στο περιστατικό εκείνο ότι ο Γιαχβέ επιδοκίμασε την αιματηρή θυσία του Άβελ έναντι της προσφοράς καρπών της γης του Κάιν. Προφανώς αυτό συνέβη λόγω της κατανόησης που απόκτησε ο Άβελ όσον αφορά το ρόλο των θυσιών ζώων σε σχέση με την πρώτη θεϊκή προφητεία που λέχθηκε αναφορικά με το "σπέρμα της γυναίκας" (Γένεση 3:15) και λόγω των κινήτρων που υποκίνησαν τον καθένα τους να κάνει την προσφορά του.
Όπως αναφέρει ο Απόστολος Παύλος: «Μέσω πίστης ο Άβελ πρόσφερε στον Θεό μια θυσία μεγαλύτερης αξίας παρά ο Κάιν, διαμέσου της οποίας πίστης δόθηκε μαρτυρία σχετικά με εκείνον ότι ήταν δίκαιος, καθώς ο Θεός μαρτυρούσε σχετικά με τα δώρα του». (Εβραίους 11:4, ΜΝΚ) Τα έργα του χαρακτηρίστηκαν «δίκαια». (1 Ιωά. 3:12) Ο Θεός είχε διακρίνει τα δολοφονικά αισθήματα που συσσωρεύονταν στον Κάιν —όπως αναφέρει η Βιβλική αφήγηση «ο Κάιν άναψε από μεγάλο θυμό και η όψη του κατσούφιασε»— και τον είχε προειδοποιήσει: «Γιατί έχεις ανάψει από θυμό και γιατί κατσούφιασε η όψη σου; Αν στραφείς στο να κάνεις το καλό, δεν θα υπάρξει εξύψωση; Αλλά αν δεν στραφείς στο να κάνεις το καλό, η αμαρτία κάθεται συσπειρωμένη στην είσοδο, και εσένα λαχταράει· και εσύ θα της επιβληθείς άραγε;»
Ενόσω, λοιπόν, βρίσκονταν στον αγρό, επιτέθηκε ο Κάιν στον Άβελ τον αδελφό του και τον σκότωσε
Η ανεξέλεγκτη όμως οργή του Κάιν, τον οδήγησε τελικά να πραγματοποιήσει τις δολοφονικές του προθέσεις, ενεργώντας με δόλο και απορρίπτοντας τη θεϊκή διαπαιδαγώγηση: «Ο Κάιν είπε στον Άβελ τον αδελφό του: "Ας πάμε στον αγρό". Ενόσω, λοιπόν, βρίσκονταν στον αγρό, επιτέθηκε ο Κάιν στον Άβελ τον αδελφό του και τον σκότωσε». (Γένεση 4:4-8) Ο Θεός τότε καταδίκασε τον Κάιν σε εξορία νομαδικής ζωής μακριά από την περιοχή όπου βρισκόταν, προστατεύοντάς τον όμως και από τον θάνατο, επιδεινώνοντας έτσι το μόχθο με τον οποίο θα έβγαζε τα προς το ζην. Αν και ο Κάιν εξέφρασε αργότερα μεταμέλεια λόγω του μεγέθους της τιμωρίας του, δεν φαίνεται ότι υπήρξε ειλικρινής μετάνοια. Ο Θεός «όρισε ένα σημείο για τον Κάιν», το οποίο πιθανώς αφορούσε το καταδικαστικό διάταγμα που εξέδωσε ο Θεός, το οποίο ήταν γνωστό και τηρούνταν και από τους άλλους. (Γένεση 4:10-15, 24) Η γενεαλογική γραμμή του Κάιν του οποίου το έγκλημα ως ανταρσία προς τον Θεό βύθισε την ανθρωπότητα στην αμαρτία έσβησε με τον Κατακλυσμό των ημερών του Νώε.
(Τα στοιχειά είναι από την Βικιπαίδεια, με αναφορά στις πηγές).

Η Εξέγερση ενάντια στο "θεό" σκάνδαλο, έχει αρχίσει 

Ο Άβελ θυσιάζει το ζώο. Ο "πανάγαθος" " θεός" της Παλαιάς διαθήκης και των Χριστιανών επιχαίρει.( πίνακας Julius Schnorr von Carolsfeld)

Η εξέγερση δεν μπορεί να γίνει κατανοητή χωρίς την έννοια ενός, όχι απρόσωπου θεού. Από το θεό πρόσωπο η επανάσταση μπορεί να ζητήσει λογαριασμό. Από τη στιγμή που εκείνος πιστεύεται, αυτή υψώνεται αγριεμένη και αποφασισμένη, και φωνάζει Όχι. Με τον Κάιν η πρώτη επανάσταση συμπίπτει με το πρώτο έγκλημα. Η Ιστορία της εξέγερσης από τότε και πέρα ταιριάζει πιο πολύ στα παιδιά του Κάιν, παρά στους μαθητές του άλλου επαναστατημένου του Προμηθέα. Με αυτή την έννοια ο θεός της παλαιάς διαθήκης είναι εκείνος που θα κινητοποιήσει την επαναστατική σκέψη.  Η Kαινή διαθήκη μπορεί να θεωρηθεί σα μια προσπάθεια εκ των προτέρων προς όλους τούς εξεγερμένους, να γλυκάνει τη μορφή του σκληρού Θεού της Παλαιάς διαθήκης, βάζοντας ένα μεσολαβητή ανάμεσα σ᾿ αυτόν και τους ανθρώπους. Ο Χριστός "ήρθε" για να λύσει δύο σπουδαία προβλήματα, το κακό και το θάνατο, εγκαταλείποντας σαν θεότητα τα προνόμια της, και αναλαμβάνοντας ο ίδιος να δοκιμάσει το κακό και το θάνατο.. Μόνο η θυσία ενός "αθώου" θεού μπορούσε να δικαιολογήσει τις δοκιμασίες της ανθρώπινης αθωότητας. Η γενικευμένη αδικία (θεού και ανθρώπου) θα μπορούσε να είναι το ίδιο ικανοποιητική για τον άνθρωπο, όσο και η ολοκληρωτική δικαιοσύνη. Αν όλα, χωρίς εξαίρεση από τον ουρανό ως τη γη, ριχτούν στη δυστυχία, τότε μια παράξενη ευτυχία είναι δυνατή. Αλλά από τη στιγμή που ο Χριστιανισμός αντιμετώπισε την κριτική και αμφισβητήθηκε η ύπαρξη του χριστού, ο πόνος ξανάγινε μοίρα των ανθρώπων. Οι "βλάσφημοι" κατά παράδοξο τρόπο ζωντανεύουν το σκληρό Θεό, που ο Χριστιανισμός ήθελε να βγάλει από τη σκηνή της Ιστορίας. Η εξεγερμένη σκέψη π.χ. αρκέστηκε ν᾿ αρνηθεί την ιστορία του Χριστού («αυτό τα ανιαρό μυθιστόρημα») σύμφωνα με το Σαντ και να διατηρήσει, με την άρνησή της, την εικόνα του τρομερού θεού.

 Επικαιρότητες που γράφονται πάντα  εν θερμῷ...

Πέμπτη 3 Μαρτίου 2016 
​Οι ουρανοί..... βρέχουν θαύματα.

Εικόνες  αγίων  χύνουν  δάκρυ. Οι άγιοι μεγάλη χάρη τους, συναγωνίζονται ποιος θα κάνει πιο πολλά θαύματα. Λείψανα ευωδιάζουν. Η Παναγία τη μια εμφανίζεται δω την άλλη εκεί. Πότε προλαβαίνει δεν ξέρω. Φιδάκια είναι τακτικά στην ώρα τους στη γιορτή του αγίου. Το άγιο φως ανάβει  από μόνο του και φωτίζει τούς πιστούς. Αρρώστιες γιατρεύονται από μόνες τους, με χεράκι τών Αγίων. Οι γιατροί απορούν και φοβούνται πως σε λίγο θα χάσουν τη δουλειά τους. Το μόνο θαύμα που δε γίνεται, είναι να φωτίσει τους πιστούς κάποιος.

• Περπατώ στην Ιπποκράτους, μισοζαλισμένος μέσα στην κάπνα, από τις υπαίθριες σούβλες,  που  γύρω τους βαλαντωμένοι τσικνοπεμπτίτες για να ξεχἀσουν και λίγο τον καϋμό από τα μνημόνια, σπρώχνονται ποιος θα πάρει πρώτος. Αυτό είναι μόνο το ορεκτικό για το βραδινό τσιμπούσι. Κατσικάκια, αρνάκια γουρουνάκια όλα τα αλέθει ο μύλος... θυσία στο θεό καρνάβαλο. Προπαντός τα έθιμα....
  
• Και ξαφνικά βλέπω το θαύμα. Χριστός και Παναγία  λέω. Κάνω το σταυρό μου και διαβάζω: ΘΑΥΜΑ, Η ΠΑΝΑΓΙΑ, (μεγάλη η χάρη της), βγήκε μόνη της μέσα από τις φλόγες.  Σκέφτηκα, είδες τι κάνει η Τσικνοπέμπτη, πέσανε στα σουβλάκια και δε βρέθηκε ένας Χριστιανός, να τη βοηθήσει, αλλά βγήκε η καϋμένη μόνη της μέσα από τις φλόγες. Αλλά μετά διάβασα τα ψιλά, κι ήρθε η καρδιά στο τόπο της! Ησύχασα ήτανε σε καλά χέρια, στα χέρια της ηγουμένης Θεοδοσίας και πίνανε καφεδάκι στο αρχονταρίκι.
  
• Λέω την καϋμένη πού ήθελε τέτοια μέρα να πάει και βρέθηκε μέσα στις φλόγες, και ευτυχώς που βρέθηκε η ηγουμένη, μεγάλη χάρη της κι αυτηνής, και την έσωσε. Τώρα τι της ήρθε και φανερώθηκε έτσι στα ξαφνικά, δεν μπορώ να καταλάβω. Μάλλον θα την έστειλε ο Θεός, που επειδή αγαπάει τόσο πολύ τούς ανθρώπους και όλα τα ζωντανά, κάτι θα θέλει πάλι να τους πει, όπως τότε που έστειλε τον γιο του το μονογενή, και τον θυσίασε για να σωθεί ή ανθρωπότητα, για να νικηθεί ο θάνατος (...θανάτω θάνατον πατήσας και τοις εν τοις μνήμασιν ζωή χαρισάμενος). Γι αυτό από τότε δεν ξέρω να έχει πεθάνει κανείς.
  
• Εκείνο που ξέρω είναι ότι αν φάει κανείς κάτι και δηλητηριαστεί, θα το κάνει εμετό. Ο πνευματικός εμετός, δεν ξέρω πως γίνεται, αλλά θα μου πεις πως να  δηλητηριαστεί το μυαλό αφού δεν υπάρχει κουκούτσι. Ίσως ξέρουν οι πνευματικοί τής εκκλησίας, οι οποίοι κοιμούνται αγκαλιά με το πνεύμα, να μας το πουν. Με ποιο τρόπο μπορείς να ξεράσεις τα θαύματα, και τις άλλες θεόπεμπτες αρλούμπες που μας σερβίρουν και είναι, άκρως δηλητηριώδεις, σαν το άγιο φως που δεν ξεχνάει ποτέ, να ανάψει από μόνο του, για να το μεταφέρουν εν χορδαίς και τυμπάνοις στην έρμη Ελλάδα. Πως να καθαρίσεις το μυαλό σου από τις τοξίνες, που σκορπούν η θρησκεία, οι βρυκολακιασμένες αντιλήψεις, κάτι τέτοια έντυπα. Ο κόσμος ψάχνει βιολογικά προϊόντα, για να αποφύγει τις τοξίνες καιρός είναι να προστατευτεί και από τις πνευματικές τοξίνες. 
  

​

9 Μαΐου 2017 
​"Η θέση των ζώων στην Ορθοδοξία" Απόψεις ενός ηλίθιου που δεν έχει ντροπή και δηλώνει επιστήμονας.

Άγιος Μόδεστος ο προστάτης των ζώων "Ἁγιος" υποτίθεται, "προστάτης" υποτίθεται.

Δεν μπορούσα το βλάκα να τον βρίσω στο site γιατί ξέρουν ότι οι ηλιθιότητες τους προκαλούν και θα ᾿χαν πολλούς μουστερήδες. Είναι να τρελαίνεσαι με αυτά που διαβάζεις. Να μερικές από τις σοφίες του πιστού "επιστήμονα"
Τού Ανδρέα Χατζηχάμπη Βιολόγου Περοβαλλοντολόγου Bch, MSc., aMIEvnS, Υπ. Δρος Βιολογίας σε ένα site "διακόνημα" σαν και τα βρυκολακιασμένα του μυαλά.
Τίτλος: "Η θέση των ζώων στην Ορθοδοξία"

«Η ζωολατρία ξεκινά από την πίστη ότι τα ζώα έχουν ψυχή»
Επιστήμονά μου έχεις μείνει στην εποχή τού Ομήρου και τού Αριστοτέλη, από τούς οποίους ο χριστιανισμός έκλεψε την έννοια τής ψυχής, για τους πονηρούς σκοπούς του, για να τονίσει με τον "δυϊσμό¨ του, ότι το μεν σώμα είναι φθαρτό, και η ψυχή αθάνατη, αλλιώς πως θα κοροϊδεύατε τον κόσμο για αιώνια ζωή. Ένθεε βιολόγε μου, πάρ᾿  το χαμπάρι εσύ και η ψευτοθρησκεία σου, όπως και κάθε θρησκεία, ότι ψυχή δεν υπάρχει. Όλη η πνευματική και συναισθηματική ζωή των έμβιων όντων είναι διαδικασίες τού εγκεφάλου. Πέθανε ο εγκέφαλος "πάπαλα", είτε μάς αρέσει είτε δεν μάς αρέσει. Ούτε εσύ ούτε εγώ ούτε και τα ζώα έχουν ψυχή, άρα σε επίπεδο βιολογίας, δηλαδή έκφρασης ζωής και συναισθημάτων, είμαστε στην ίδια κατηγορία με τα ζώα, απλώς προφανώς ή έκφραση αυτή, είναι πιο πλούσια στον άνθρωπο.

Συνεχίζει ο σοφός:
«Ειδική περίπτωση ζωολατρίας μπορεί να θεωρηθεί και η αποκλειστική χορτοφαγία, όπου εν ονόματι του αποκαλούμενου δικαιώματος των ζώων για την ζωή, θεωρείται έγκλημα η θανάτωση ζώων για τροφή από τον άνθρωπο. Η σειρά που τα δημιούργησε ο Θεός φανερώνει την θεία ιεραρχία τους. Τα ζώα μπορούν και χρησιμοποιούν όλα εκείνα που έχουν προηγηθεί, δηλαδή φυτά και αβιοτικό περιβάλλον». (Βρε ηλίθιε και τα ζώα που τρώνε άλλα ζώα τι θα έτρωγαν φυτά και αβιοτικά προϊόντα;) «Γίνεται πασιφανές έτσι ότι ακραίες καταστάσεις ζωοφιλίας και αποκλειστικής χορτοφαγίας αποτελούν εκτροπές από την ομαλή σχέση ανθρώπου και ζώων σύμφωνα με την Ορθοδοξία».
Βρε τι μάς λες, να μην αγαπάμε τα ζώα που είναι μια "ἁλήθεια" και μάλιστα πολύ πονεμένη τής φύσης, και να αγαπάμε τα ψέμματα τής θρησκείας σου, για να μη ξεφύγομε απο την ορθοδοξία την οποία προσωπικά την έχω γραμμένη στα παλαιότερα των υποδημάτων μου για να μη πω που αλλού.... Οι θεοί, οι θρησκείες είναι επινοήσεις, τού ανθρώπου υπάρχουν μόνο στα κεφάλια σας μέσα και δεν ξεριζώνονται εύκολα "γιατί όλα τα ᾿σκιαζε ή φοβέρα....." . Τι θα γίνουμε αν παραδεχτούμε την μοναξιά μας μέσα στον κόσμο, και τη σιωπή τούμη υπάρχοντος θεού.

Συνεχίζει ο λαμπρός επιστήμονας.
«Εξάλλου στο θαύμα της θεραπείας τού δαιμονιζόμενου ο Χριστός προστάζει τα δαιμόνια να βγουν από τον άνθρωπο και να πάνε στους χοίρους, που πέφτουν στην λίμνη και πνίγονται. Ο υποβιβασμός, λοιπόν, τού ανθρώπου στο επίπεδο των άλογων ζώων, με την επέκταση μερικών τεχνητών νομοθετημάτων για τα ζώα, αποτελεί άλλη μια αποστασία από την ορθόδοξη χριστιανική θέση και δεν αποτελεί λύση για την εξισορρόπηση των σχέσεων ανθρώπου και ζώων. Η εξίσωση αυτή αποτελεί μάλλον βιολογική ουτοπία ή μια νέα βιολογική απειλή».
Να τόνε και το δαίμονα: Βρε επιστήμονα δεν έχεις καταλάβει ότι ή για θεό μιλάς ή για δαίμονα είναι το ίδιο πράγμα. Και τα δυο είναι επινοήματα τής μεταφυσικής· χωρίς αυτή δεν υπάρχουν. Ένας άνθρωπος που χρησιμοποιεί τον "ορθό λόγο" δεν μπορεί να φθάσει ούτε στην έννοια του θεού ούτε στην έννοια του διαβόλου. Εσάς βέβαια σας βολεύει, για να αποδίδετε τα καλά στο θεό (δηλαδή πια καλά, τη φθορά; το θάνατο; τις αρρώστιες; τις σφαγές των ζώων; κλπ.) και τα κακά στο "χέρι" τού διαβόλου.

«Τα ζώα επιδέχονται και την ενέργεια τού διαβόλου. Ο όφις κατειλημμένος από τον διάβολο - παρέσυρε στην αμαρτία τούς πρωτόπλαστους, και μαζί με αυτούς και όλη την κτίση».
Νάτονε το δαίμονα πάλι αυτός φταίει, σας το ᾿λεγα γω, για τη μοίρα τού ανθρώπου και των ζώων, αυτό το αιώνιο προπατορικό αμάρτημα, για να καταδικάσουμε τον άνθρωπο και να αθωώσουμε τον ανύπαρχτο θεό.

«Όπως ο όσιος Σιλουανός γράφει: «Ένιοι προσκολλώνται εις τα ζώα, αλλ' ούτω προσβάλλουν τον Δημιουργόν. Ο άνθρωπος δεν πρέπει να έχη πάθος προς τα ζώα, αλλά μόνον καρδίαν οικτίρουσαν παν δημιούργημα». Διαφορετικά κινδυνεύει να λατρεύσει «την κτίση παρά τον κτίσαντα» (Ρωμ. 1,25).»
Να και τα μεγάλα πνεύματα ο "όσιος Σιλουανός" που μάς δίνουν συστάσεις να μην αγαπούμε τα ζώα για να πηγαίνει όλη η αγάπη μας σε ένα σκιάχτρο τον κτίσαντα. Τον έχω χεσμένο τον ανύπαρκτο "κτίσαντα¨ και σέβομαι τη ζωή τού κάθε ζωντανού, δε θα βλάψω ούτε μυρμίγκι, δεν θα φάω κανένα ζωντανό, γιατί και αυτό όπως και όλα τα πλάσματα θέλουν να ζήσουν τη λίγη και μοναδική ζωή που μας έτυχε από τη φύση.
Να σε χαίρεται η ορθοδοξία που υπηρετείς.
Υ.Γ ΗΘΕΛΑ ΣΟΦΕ ΗΛΙΘΙΕ ΒΙΟΛΟΓΕ ΝΑ ΒΡΕΘΕΙΣ ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΖΩΟΥ, ΝΑ ΝΙΩΣΕΙΣ ΤΟ ΠΟΝΟ ΚΑΙ ΤΟ ΤΡΟΜΟ ΤΟΥ ΣΤΗ ΣΦΑΓΗ, ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΝΑΠΕ ΝΑ ΓΡΑΦΕΙΣ ΤΙΣ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΕΣ ΣΟΥ ΗΛΙΘΙΟΤΗΤΕΣ !

Εισαγγελική έρευνα για την Συριζαία που καταγγέλλουν ότι πέταξε εικόνα της Παναγίας στα σκουπίδια |      
η διενέργεια προκαταρκτικής εξέτασης προκειμένου να διαπιστωθεί εάν πράγματι η διευθύνων σύμβουλος του οργανισμού πιστοποίησης προσώπων και επαγγελματικού προσανατολισμού πέταξε εικόνα της Παναγίας στα σκουπίδια, τον Δεκαπενταύγουστο, ζήτησε η Εισαγγελία Πρωτοδικών της Αθήνας. 

Ελένη Γιαννακοπούλου

• "Άγια" έπραξες κυρία μου, αν το έκανες και αν έπαιρνες πάνω σου και την ευθύνη ακόμα καλύτερα. Ως πότε τα φαντάσματα, που φωτίζουν τον σκοταδισμό θα κρέμονται στις αίθουσες. Έχω τύψεις όταν βρέθηκα σε θέσεις που μπορούσα να το κάνω τουλάχιστον σε ατομικό επίπεδο, (γιατί υπήρχαν και συλλογικές διαδικασίες), δεν το έκανα. Στο Νοσοκομείο άρρωστος απομάκρυνα τις εικόνες, γιατί πρόσβαλαν την νοημοσύνη μου, και την αισθητική μου. Αυτά που δεν κάνει ένα κράτος, με βάσει τις αρχές τού διαφωτισμού και τού ορθολογισμού, προκαλούν τον πολίτη, να τα κάνει μόνος του, για να τού στείλουν και τον εισαγγελέα, για να τον ελέγξουν γιατί έπραξε τα αυτονόητα, γιατί υπηρέτησε την αλήθεια, την λογική και την αξιοπρέπεια. Δε ντρεπόμαστε λιγάκι.
  
• Μία θεούσα από ότι διάβασα είχε κάνει το γραφείο της εικονοστάσι, δεν ξέρω αν είχε και καντήλι, και διαμαρτύρεται στο ρεπορτάζ τής εφημερίδας για την προϊσταμένη «λέγοντας να μαζέψω τις εικόνες από δω μέσα (τις οποίες αποκάλεσε “παπαριές”) αναφερόμενη στις μικρές εικόνες που έχω πάνω στο γραφείο εργασίας μου, ότι εδώ είναι υπηρεσία και δεν επιτρέπονται». Και ρωτώ εγώ πως θα είναι παραγωγική η θεοβλεπούσα, αν απομακρύνει τις εικόνες και χάσει τη θεία φώτιση;
• Θυμήθηκα το Ροΐδη. Μετά την αποκατάσταση των εικόνων στο Βυζάντιο: «Οἱ γονεῖς ἐκόλλων τάς τρίχας τῶν τέκνων των εἰς τά εἰκονίσματα, οἱ μοναχοί προσέφερον αὐτοῖς τήν κόμην των θυσίαν, αἱ δέ γυναῖκες ἀποξέουσαι τάς βαφάς τῶν εἰκόνων, ὡς αἱ πρόγονοι αὐτῶν τόν φαλλόν τοῦ Πριάπου, ἀνεμίγνυον αὐτάς ὡς ἐκεῖναι εἰς τό ὕδωρ καί ἔπινον. Εἰς δέ τας Αθήνας, την κλασικήν ταύτην καθέδραν τῶν εἰδώλων, τοιοῦτος κατήντησεν ο ζῆλος των πιστῶν, ὥστε ὁ ἐπίσκοπος ἠναγκάσθη να σκεπάσῃ δι᾿ ὑέλων τας εἰκόνας, ἵνα μή εξαλείφωνται εκ τῶν πολλῶν φιλημάτων.»

31 Αυγούστου, για το ίδιο θέμα. Μεταφορά από το Facebook

• Είχα δημοσιεύσει χθες το πιο κάτω κείμενο σχετικά με το θέμα των "ιερών" εικόνων. Μετά είπα να κοιτάξω τι γράφουν τα  μέσα ενημέρωσης. Όλα από τεμπελιά και επειδή είδαν ότι είναι "πιασάρικο" «πέταξε εικόνα τής Παναγίας στα σκουπίδια». Σκοπός να ξυπνήσουν τα ιερά αποτροπιαστικά ένστικτα ακόμα και όσων δεν είναι βαθιά θρησκευόμενοι, για μια τόσο μεγάλη "βεβήλωση". Τα ιερά μας και τα όσια στα "σκουπίδια"!
  
• Αν γράφανε απομάκρυνε "ιερή" εικόνα, δεν θα ήταν "ιερόσυλο" για να προκαλέσει το γενικό αποτροπιασμό, σε όσους έχουν το "ιερό" μικρόβιο τής πίστης. Πιασάρικοι ή ψεύτικοι τίτλοι, για να πουλήσουν την πραμάτεια τους, όποια και να είναι αυτή.
  
• Η "Συριζαία", κι αυτό πιασάρικο, δεν ξέρω τι ακριβώς έκανε. Προσωπικά και αυτό που γράφουν να έκανε καθόλου δεν με ενόχλησε και μακάρι να είχε το θάρρος να το κάνει, μέσα σ᾿ αυτή τη θεοκρατούμενη κοινωνία των προλήψεων των δεισιδαιμονιών, των αναμυρικαζόμενων ψεμάτων από γενιά σε γενιά, που όλα παλιώνουν και μόνο τα "ιερά" μας και τα όσια είναι αθάνατα.
• Την δική μου την άποψη την γράφω ξεκάθαρα, αλλά σκέφτηκα, ότι υιοθετώντας αυτά που έγραψαν οι "φυλλάδες" έστω και αν τα κρίνω διαφορετικά, στοχοποιώ και εγώ τη γυναίκα, η οποία και αυτή διάβασα ότι θεωρεί ότι έχει στοχοποιηθεί από κάποιους επειδή τούς χάλασε το ραχάτι τους.
  
• Και γράφω και για ένα άλλο λόγο. Στην αρχή που το διάβασα θεώρησα ότι έδωσε εντολή, να κατεβάσουν από τους τοίχους τις εικόνες, σύμβολα τού πολιτισμικού μας επιπέδου, πράγμα που ένα σοβαρό κράτος έπρεπε να το είχε κάνει προ πολλού. Ενδιάμεσα διάβασα και αυτά που έλεγε η θεούσα και μού ράγισε την καρδιά, ότι είχε γεμίσει, (το γεμίσει είναι δικό μου), εικονίτσες το γραφείο της, και θεωρούσε ότι ήταν δικαίωμα της, αυτή η κιτσαρία σε μια υπηρεσία που εξυπηρετεί κοινό. Και αν στο διπλανό γραφείο καθόταν μια μουσουλμάνα από τη Θράκη, θα έπρεπε κι αυτή λογικά να έχει γεμίσει το γραφείο της με εικονίτσες του Αλλάχ, μεγάλη χάρη του κι αυτουνού.
  
• ​Προχθές είδα στο Facebook, ένα σκυλί μεγάλο ζωντανό, πεταμένο σε κάδο απορριμάτων.
  
• Εκεί οι ερίφηδες δημοσιογράφοι δεν είδα να βγουν με πηχυαίους τίτλους, «ένα σκυλί πετάχτηκε ζωντανό μέσα στα σκουπίδια. Φαίνεται πως στην Ελλάδα κλαίμε και ξεσηκωνόμαστε για τα νεκρά τα ψεύτικα πράγματα, και όχι για τα ζωντανά. Το «κεραμεούν» και «φαύλον» που έγραφε ο Καβάφης. Την επόμενη λέξη που ακολουθεί το «φαύλον» στο ποίημα, δεν την γράφω μήπως πάθει αμόκ καμιά θεούσα. Τι λέω που να βρεθεί θεούσος ή θεούσα να με διαβάσει; (Έχω ακούσει ότι οσφραίνονται το δαίμονα από μακριά). Εδώ δε με διαβάζουν κανονικοί άνθρωποι.*
  
• *Σημείωση: Εννοώ πάντα στο Facebook

Η μέρα των Βρυκολάκων

Ημέρα των "Φώτων" δηλαδή τού φωτισμού, τού φωτός. Κατά τύχη κάπου, γιατί τη δική μου τηλεόραση δεν την ανοίγω πια, έπεσα στο μεσημεριανό δελτἰο ειδήσεων τής ΕΡΤ. πού έδειχνε με καμάρι τα κατορθώματα αυτών που μας ορίζουν αναντάμ παπαντάμ. Μαύρο σκοτάδι, . Βγήκαν οι Βρυκόλακες από τα λαγούμια (το ξέρω πως υπάρχουν,αλλά δεν θέλω να τους βλέπω), θρησκευτικοί και πολιτικοί αγκαλιά για να μας δείξουν όλοι μαζί τα καραγκιοζιλίκια τους, για να μη ξεχνάμε σε τι χώρα ζούμε. Οι Χρυσοστολισμένοι σκοταδιστές, να αγιάζουν τα νερά ρίχνοντας το σταυρό στη θάλασσα (γι αυτό κανένας δεν πνίγεται πια), κάτι χαμένοι με νοημοσύνη τούβλου, να πέφτουν για να πιάσουν το τίποτα και από κοντά οι πολιτικοί να πλειοδοτούν σε σαχλαμάρα,να ζητούν να πάρουν φώτιση, από που; Για να μας σώσουν και να αμολούν κορώνες για ημέρα φωτισμού, φώτισης. Μεσαίωνας και βάλε.