Κρητικά Συρτά οι Δημιουργοί  Ι

Λεωνίδας Κλάδος ένας παθιασμένοςλυράρης.

Πριν παρουσιάσω τους Κρητικούς λυράρηδες,  λίγα λόγια προς το παρόν, για την εξέλιξη και το μουσικό ύφος τού συρτού σε σχέση με κάθε λυράρη. Αναμφισβήτητα ο Σκορδαλός θεωρείται ο μεγάλος δάσκαλος, αυτός που έβαλε το νερό στο αυλάκι,  εκφράζοντας αλλά και  καινοτομώντας πάνω στη μέχρι τότε μουσική τού συρτού. Εκτός από τη δεξιοτεχνία του σα λυράρης υπήρξε ο μεγάλος δημιουργός τής σύγχρονης κρητικής μουσικής. Αυτή η ανανέωση τής μουσικής τού συρτού,  αφορούσε και το στίχο με τη μεταπήδηση από το χωριό στο άστυ, με την αποβολή  κάποιων χαρακτηριστικών ηθογραφικών στοιχείων από το χωριό (κυρίως από τη βουκολική ζωή),  αλλά κυρίως το μουσικό ύφος που απέβαλλε τις επιρροές από το ρεμπέτικο ήχο, που βρίσκομε σε πολλές  από τις μέχρι τότε ηχογραφήσεις, και τη  στροφή προς  πιο μελωδικό ύφος, με κέντρο τον έρωτα και τα πάθη του, πάντα σε σχέση με τον άλλο πόλο το πέρασμα τού χρόνου και το θάνατο.  Επηρέασε ο Σκορδαλός τούς άλλους μεγάλους λυράρηδες  τής σύγχρονης Κρητικής μουσικής και σε πιο βαθμό; Αναντίρρητα ναι, αλλά κυρίως με την άνθιση τής κρητικής μουσικής, το προχώρημα της,  την διαφοροποίηση τού ρόλου τού λαούτου,  σα συνοδευτικού τής λύρας. Ο Σκορδαλός αν επηρέασε τους άλλους μεγάλους δημιουργούς θα έλεγα όχι καθοριστικά. Γιατί το λέω αυτό; Γιατί όλοι σχεδόν οι άλλοι  σπουδαίοι λυράρηδες δημιουργοί,  έχουν προσωπικό μουσικό ύφος, αναγνωρίσιμο  εξ αρχής. Και πραγματικά μού φαίνεται εντυπωσιακό, πώς μέσα σε ένα μικρό οπωσδήποτε χώρο, όπως η Κρήτη, εξελίχθηκαν παράλληλα εκπληκτικά μουσικά ύφη. Σε τούτο ασφαλώς έπαιξε ρόλο η προσωπικότητα τού κάθε λυράρη, και η στενά τοπική μουσική παράδοση μέχρι τότε, η οποία ήταν διαφορετική από τόπο σε τόπο, λόγω τής δυσκολίας επικοινωνίας και δυσκολία συγχρωτισμού. Αυτό είναι μια υπόθεση εργασίας, και χρειάζεται έρευνα για το πώς κάθε λυράρης δημιουργός κατέκτησε το προσωπικό του ύφος.  Ποια ακούσματα έπαιξαν ρόλο για τον καθένα, ποιοι λυράρηδες τής προηγούμενης γενιάς τούς επηρέασαν. Πράγμα που γίνεται δύσκολο όσο απομακρυνόμαστε από τις πηγές, εκτός αν υπάρχουν στοιχεία καταγεγραμμένα από μαρτυρίες των ίδιων των δημιουργών, θέμα ανοικτό για όλους μας.   Έτσι η αλλιώς έχουμε ευδιάκριτα: Σχολή Κώστα Μουντάκη· Σχολή Ροδάμανθου Ανδρουλάκη, εντελώς με προσωπικό ύφος, ξεκάθαρα διαφορετικό από τού Σκορδαλού αν το θεωρήσουμε για το σκοπό μας, κεντρικό· Σχολή Λεωνίδα Κλάδου, με έντονο και εδώ προσωπικό παίξιμο· Σχολή Νίκου Ξυλούρη· Σχολή Σπύρου Σιφογιωργάκη, εδώ κι αν δεν είναι φανερό, από τη πρώτη δοξαριά, το προσωπικό ύφος·  Σχολή Παντελή Σταυρουλάκη, πάλι εντελώς  άλλο άκουσμα· Σχολή Ζαχαρία Μελεσανάκη· Σχολή Χατζηδοβαγγέλη (Μελαμπιανή)· και τέλος τη Κισσαμίτικη βιολιστική Σχολή τού συρτού ( Κώστας Παπαδάκης - Ναύτης,  Νίκος Σαριδάκης-Μαύρος, Μιχάλης Κουνέλης).  Αυτά για να μείνω στα με το πρώτο άκουσμα διακριτά παιξίματα. Πραγματικά τούς θαυμάζω, όλους, το έργο τους  μού φαντάζει τόσο  δύσκολο,  όσο η "θεωρία τής σχετικότητας"  και τόσο  όμορφο,   τόσο "ανεβαστικό" , τόσο παρήγορο, όσο ο ίδιος ο έρωτας  για τον οποίο μιλούν, όσο το δροσερό νερό τής πηγής σε καλοκαιρινό απομεσήμερο, όσο το βρόχινο νερό φαντάζομαι στη διψασμένη γη,  όσο  η καλή κουβέντα και το χάδι σε άνθρωπο ή ζώο.         

Η σειρά παρουσίασης των λυράρηδων δεν είναι αξιολογική. Με κανένα τρόπο δεν έχει να κάνει με το ποιος λυράρης είναι καλύτερος από τον άλλο. Το κριτήριο είναι η ποσότητα τής δημιουργίας πάντα στα συρτά,  προφανώς λαμβάνοντας υπ᾿ όψιν και την ποιότητα τού έργου. Απλά, ποιος έγραψε τα περισσότερα, ώστε να λέμε σήμερα αυτό είναι τού τάδε λυράρη. Άλλωστε καθένας δημιούργησε συρτά με προσωπικό ύφος και θα ήταν άτοπο να συγκρίνουμε διαφορετικές ποιότητες.  Όπως το δήλωσα και παραπάνω τούς θαυμάζω όλους που παρουσιάζω και δεν θα ήθελα με κανένα τρόπο να μπω σε διαδικασία σύγκρισης. 

Μια παρουσίαση των καλύτερων  συρτών από κάθε  δημιουργό, με μεγάλο πρόβλημα στο Σκορδαλό που θα έπρεπε να συμπεριλάβεις το ελάχιστον  πάνω από 100 συρτά του.  Μουσική μεγαλοφυΐα θα τον αποκαλέσω μετά λόγου σκέψεως, το έργο του μού φαντάζει ασύλληπτο. 

Στο Ι μέρος οι δημιουργοί

1.Θανάσης Σκορδαλός

2.​Ροδάμανθος Ανδρουλάκης

3.Λεωνίδας Κλάδος

4.Κώστας Μουντάκης

5.Ζαχαρίας Μελεσανάκης

​6.​Νίκος Ξυλοὐρης

Θανάσης Σκορδαλός (1920-1998)

Ο Θανάσης Σκορδαλός  γεννήθηκε στο Σπήλι Ρεθύμνου. Θεωρείται ο βασικός δημιουργός τής Κρητικής μουσικής όπως είναι στις μέρες μας. Σε ηλικία  9 χρόνων αγόρασε την πρώτη του λύρα. Συνοδεύει,  τις αναφορές στη ζωή του, το εξής περιστατικό: «Σε ηλικία 11 ετών ήρθε ο Αντρέας Ροδινός στο χωριό μου. Όταν τον πρωτοάκουσα» λέει ο Σκορδαλός, «ενώ είχαμε κι άλλους οργανοπαίχτες στο χωριό μου, μού ᾿κανε τρομερή εντύπωση. Όταν τον άκουγα, η ραχοκοκαλιά μου έσταζε νερό. Δημιουργούσα σκέψεις μέσα μου, αν μπορούσα μια μέρα των ημερών να κατορθώσω να παίξω κι εγώ λύρα στο μισό αυτού τού ανθρώπου, που λεγόταν Ανδρέας Ροδινός».
Όταν αργότερα (όχι πολύ) τον άκουσε ο Ροδινός να παίζει λύρα είπε: «Σπηλιανοί, αυτός θα είναι ο διάδοχός μου» Σα να ήξερε ότι θα ό ίδιος θα πέθαινε στα 23 του χρόνια.
Ο Σκορδαλός αποδείχθηκε μεγάλο ταλέντο, αυτό είναι ένα χάρισμα, όχι μόνο σαν δεξιοτέχνης τής λύρας αλλά και σαν  μεγάλος δημιουργός. Δεν υπάρχει γλέντι εκδήλωση που τα περισσότερα συρτά που θα παιχτούν, δεν θα είναι δικά του.
Το 1946 κάνει την πρώτη του ηχογράφηση το «Συρτό Σπηλιανό Ρεθυμνιώτικο» (Μόνο εκείνος π’ αγαπά) με συνεργάτη του τον σπουδαίο επίσης λαουτιέρη Γιάννη Μαρκογιαννάκη (Μαρκογιάννη), ο οποίος πέθανε πρόσφατα κι αυτός το 1917.
Ο Σκορδαλός θεωρείται από όλους ο δάσκαλος τής Κρητικής μουσικής. Είναι ο λυράρης που μπάζει στη λύρα σχεδόν αποκλειστικά το ερωτικό στοιχείο, αφήνοντας έξω ηθογραφικά θέματα  (Ζωή στο χωριό, βοσκοί κλπ.)
Ο Σκορδαλός έχει γράψει τόσα πολλά και ωραία συρτά, που πρώτον είναι πολύ δύσκολο να αποφασίσεις πιο είναι καλύτερο από το άλλο, και τουλάχιστον θα έπρεπε να αναφέρεις εκατό.   Θα συστήσω κάμποσα. Για να δούμε που θα καθίσει η μπίλια. 

Συ με μαθες πως αγαπούν

Σού δωκα την αγάπη μου
Λαουτο:: Γιαννης Μαρκογιαννακης& Βαγγελης Μαρκογιαννακης

Κόσμο δε θέλουν να θωρούν (Νέος συρτός Ρεθυμνιώτικος) 1952
λαούτο Γιάννης Μαρκογιαννακης

Βαθειά που ο ήλιος δεν περνά , Για πες μου μάισσας παιδί  

Ένας καινούργιος άνεμος
λαούτο Αδελφοί Φραγκιαδάκη

Μεγάλη χάρη  ἐδωσε ο Θιός στο πρόσωπό σου

Μόνο εκείνος π᾿  αγαπά

Να μπόριες με τα μάτια μου

Πολλά βαριά κληρονομιά

Τσι Μάισες ερώτηξα
Λαούτο Μαρκογιάννης

Να᾿ χα την χάρη των πουλιώ

Ώσπου να παίρνω αναπνοιά
λαούτο Μαρκογιάννης

Τρέφεται ο πεύκος στο βουνά
(Ψάχνω να βρω μια μάϊσσα)

Είναι στιγμές που χαίρομαι

Μάισας τέχνη

Στη θέση των παραπάνω θα μπορούσαν να είναι άλλα πενήντα τραγούδια.

Ροδάμανθος Ανδρουλάκης (1933-2010)

Ο μελωδός τής Κρητικής μουσικής. Οι πιο γλυκές...... παθιασμένες δοξαριές

Ένας μεγάλος επίσης δημιουργός συρτών (μια και μιλάμε για το συρτό), με δικό του ιδιαίτερο ύφος. Θυμάμαι ακόμα τη στιγμή που άκουσα το δίσκο του "Σε αγναντεύω Κρήτη" και  κάτι πρωτόγνωρο μαγευτικό με άγγιξε. Εντελώς προσωπικό παίξιμο, που συνεχίστηκε, σαν το ξεχωριστό  παίξιμο τού Ροδάμανθου. Τρυφερός, ήρεμος αλλά το δοξάρι του βγάζει μεγάλο πάθος.

Γεννήθηκε  στον Οψυγιά  Αμαρίου τού νομού Ρεθύμνου.
Το πρώτο του μουσικό όργανο ήταν ένας χοχλιός με τον οποίο έπαιζε τη λεγόμενη «μπουκόλυρα» (κέλυφος από χοχλιό,  με μια τρύπα καλυμμένη  από ιστό αράχνης) και φυσούσε μέσα βγάζοντας ήχους που θύμιζαν λύρα). Έχει πει: «Ήμουν, λοιπόν, ο λυράρης με τη μπουκόλυρα. Έτσι με φώναζαν… Παράλληλα όμως μ΄ αυτή την ιδιόρρυθμη λύρα έκανα προσπάθειες να μάθω και την κανονική λύρα. Ήταν η εποχή που είχε κυκλοφορήσει το «Μόνο εκείνος π΄ αγαπά μπορεί να το πιστέψει» τού Σκορδαλού. Μόλις το άκουσα, ετρελάθηκα…»
Το 1965 ηχογράφησε τον πρώτο του δίσκο,  Έχει σημαντική δισκογραφική παρουσία με αποκορύφωμα τη δεκαετία του 1970 και τη συνεργασία του με το Μανώλη Κακλή. Συνεργάστηκε επίσης με το Νίκο Μανιά, το Στέφανο Αναστασάκη,  το Χρήστο Φουρναράκη, κ.ά.  Ένας από τούς μεγάλους δημιουργούς τής Κρητικής μουσικής.

Τίτλος "Στο ριζικό μου πίστεψα" από το δίσκο "Σε αγναντεύω Κρήτη" περιέχει:
1.Πρέπει πως εμετάλαβα δάκρυα πικραμένα
2.Στο ριζικό μου πίστεψα
3.Είντα χω κάνει του θεού και καταδίκασέ  με
4.Τα δέρνει τα ψηλά βουνά

Γελώ χωρίς να χαίρομαι από το δίσκο
"Σε αγναντεύω Κρήτη" τραγουδούν ο Ροδάμανθος και ο Κακλής

1. Ζήσε μικρή μου τσι χαρές  από το δίσκο "Τρεις καπετάνιοι"
2. Θα τη ᾿νε κάψω τη καρδιά
3. Πονώ  μα δάκρυ δε θα δεις από το δίσκο "Ο ταχυδρόμος τής χαράς"

Μαραίνει το χαμόγελο από το δίσκο "Σε αγναντεύω Κρήτη" Λαγούτο: Αλεφαντινός, Σαντούρι: Διακογιώργης,
Κιθάρα: Δ. Βερύκοκος

Σε λίγου ύπνου όνειρο  από το δίσκο "Ο ταχυδρόμος της χαράς"

Δάκρυα για νερό  (Για μια καρδιά που επάλεψα)
από το δίσκο "Τρεις καπετάνιοι"

Συρτά τού Ροδάμανθου  παιγμένα από ένα σπουδαίο λυράρη τής νέας γενιάς το Κώστα Κακουδάκη. Τραγούδι ο ο μεγάλος Κακλής που όταν γράφονται αυτά  έχει φύγει· έφυγε πριν ένα χρόνο στις 17/10/2017

Λεωνίδας Κλάδος  (1925-2010)
Λεωνίδας Κλάδος ένας παθιασμένος λυράρης. Αν κοιτάξεις το πρόσωπό του όταν παίζει βλέπεις ένα ολοκληρωτικό πάθος γι αυτό που κάνει. Αυτός και ή ομορφιά που βγάζει η λύρα του.  Ένας μεγάλος σεβντάς μεταξύ τους. Δοσμένος απόλυτα, ακόμη και όταν μεγάλωσε, ήταν ένας έφηβος. Με το μακρύ μαλλί του να χορεύει κι αυτό μέσα στο δόσιμό του. Μεγάλος δεξιοτέχνης και δημιουργός. Άφησε στο φευγιό του αθάνατες επιτυχίες.  

Άν έχει ο Άδης ομορφιές ( από συναυλία  τού 1992)  Λαούτα-Τραγούδι : Λάμπρος Χαριτάκης-Γιάννης Φραγκιαδάκης

Για μένα τ' άστρο τής αυγής
Για μια παλιά ανάμνηση
από τη εκπομπή "Στα χνάρια τής παράδοσης".
Λαούτο:Στέλιος Σταματογιαννάκης
Λαούτο τραγούδι ο Γιάννης Αγγελάκης, κιθάρα ο Δαμιανός

Ποιο κύμα φέρνει τη χαρά,
τραγουδεί ο Μανώλης Κακλής

Σγουρό βασιλικάκι μου,
Κάνε το πόνο μου χαρά,
Ποιος έχει πόνο στη καρδιά,
Μαύρες φορεσιές.

Βάνω με τη μοίρα μου
λαούτο:Στέλιος Σταματογιαννάκης,
λαούτο τραγούδι:Γιάννης Κακλής

Σύμπαινε φως μου τη φωτιά
από το δίσκο "Παντέρμο Ρέθυμνος"
Τραγούδι λαούτο: Κακλής Μανώλης Λαούτο:Καδιανός Νίκος
Κιθάρα:Βερύκοκος Δημήτρης

Ξένες καρδιές εγλέντιζα

Ζωή σα δε μού χάρισες- Είναι σκληρό μεσ᾿ τη ζωή
Λαούτο : Γιάννης Mαρκογιαννάκης
Τραγούδι:Γιάννης Χαχαριδάκης

Κώστας Μουντάκης (1926-1991)

Γέμισ᾿  ο κόσμος ερωθιές

Ήμουν παιδί και γέρασα

Γιατρός στης αγάπης την πληγή

Πάρτε πουλιά τον πόνο μου

Δε περιμένω μπλιο χαρές (συρτός) Λαούτο: Βασίλης Σαλούστρος

Χαράμι σου να σου γενεί

Ένα ματσάκι γιασεμιά
Λαούτο Γιάννης Ξυλούρης

Στη γέμωση τού φεγγαριού— Πολλες φορές  μεσάνυχτα.
​Λαούτο: Βασίλης Σαλούστρος

Δεν με πειράζει πως αλλού
​Λαούτο: Νικος Μανιας

Ο Κώστας Κακουδάκης σε "απογειωμένο" Κώστα Μουντάκη

Γέμισε ο κόσμος ερωθιές - Έβγα γοργόνα στο γιαλό - Βαρύτερο αναστεναγμό - Για σένα κλαίω και πονώ - 
Γιατρός  τσ᾿  αγάπης την πληγή - Στη γέμωση τού φεγγαριού
Λαούτο -τραγούδι: Σαββάκης Ηλίας,  λαούτο: Σταματογιαννάκης Στέλιος,  Κιθάρα: Μιχελάκης Κώστας 

Ζαχαρίας Μελεσανάκης 1947-2023

4 Ιουλίου 2023 έφυγε από τη ζωή ένας από τούς τελευταίους μεγάλους δημιουργούς

τής Κρητικής μουσικής. 

Στο πρόσωπο μου ζωγραφιά τον έκαμες τον πόνο

Τα δάκρυα που βγαλα για σε

Τα μἀτια μου στο πέλαγος κι ο νους μου στην αγάπη.

Όλα μού τα πες μια στιγμή (Γεργιανός συρτὀς)— Πρέπει να φύγω να μη δω.

Πες στη ζηλιάρα σου καρδιά— Τα χέρια που αγκαλιάζανε--Στο πρόδωπο μου ζωγραφιά
λαούτο: Στέλιος Παπαδάκης, τραγούδι  Μανώλης Κακλής.

Μες την αυλή μου λεμονιά

Στο θολωμένο μου μυαλό (Επισκοπιανός συρτός) – (Β)ρίχνω τη ρίζα  τού σεβντά. 

Κομμάτια να με κάνουνε 

Πήρα το δρόμο το παλιό.- Ζαχαρίας Μελεσανάκης, Βαγγέλης  Τσαφαντάκης

Νίκος Ξυλούρης (1938-1980)

Το Νίκο Ξυλούρη εκτός Κρήτης τον ξέρουν σαν ένα πολύ καλό τραγουδιστή, που συνδέθηκε με διάφορα γεγονότα τής εποχής (Πολυτεχνείο, Ριζίτικα με το Μαρκόπουλο, Συμμετοχή σαν τραγουδιστής στο "Μεγάλο μας Τσίρκο", με τη λεβέντικη  καθαρή φωνή του), αλλά δεν ξέρουν ότι ήταν ένας πολύ καλός νέος λυράρης, που η Ελλάδα τον έκλεψε από τη Κρήτη στην οποία όλα έδειχναν ότι θα προχωρούσε πολύ την Κρητική μουσική. Το μεγάλο κρίμα βέβαια είναι ότι από όλους,  έκλεψε αυτόν το λεβέντη, ο θάνατος.
Ο Νίκος πρόλαβε και άφησε ένα σημαντικό έργο στην κρητική μουσική. Μια του πλευρά αντιπροσωπεύει και την "αθωότητα" τής κρητικής μουσικής, επηρεασμένος από τη ζωή του χωριού, από  τις δύσκολες συνθήκες που μπορούσε να επιβιώσει ο έρωτας.

''ΖΗΣΩ ΠΕΘΑΝΩ ΣΤΗ ΖΩΗ"

"ΗΡΘΕΣ ΑΡΓΑ  ΔΕ ΠΡΟΛΑΒΕΣ" από το δίσκο "Η Κρήτη και τα τραγούδια της".

"ΖΑΜΑΝΙΑ ΤΟ' ΧΑ ΝΑ ΣΕ ΔΩ" από το δίσκο "Η Κρήτη και τα τραγούδια της"

" Δεν κλαίνε οι δυνατές καρδιές "
Λαούτο: Γιάννης Ξυλούρης

ΤΑ ΜΆΤΙΑ ΣΟΥ ΕΊΝΑΙ ΘΆΛΑΣΣΑ

ΕΓΏ  ΕΊΜΑΙ ΤΟΎ ΜΠΑΞΈ

Συρτά τού Νίκου Ξυλούρη παιγμένα από ένα πολύ καλό νέο λυράρη το Θανάση Μαυρόκωστα και τούς συνεργάτες του.

Ακούγονται τα τραγούδια: Ζήσω πεθάνω στη ζωή, Λίγες ελπίδες μού ᾿δωσες, Σού εύχομαι να αγαπάς, Δεν καίνε οι δυνατές καρδιές,
Τ᾿ Αγάκου το μετόχι.

Ο Θανάσης Μαυρόκωστας και οι συνεργάτες του παίζουν Κισσαμίτικα συρτά. Ακούγονται:
1. Τα μάτια σου μ᾿ αρέσουνε (Μαύρος), 2. Τι να το κάνω το νερό (Μαύρος) 3. Έχει αξία πιο πολύ (Ναύτης) 4. Εσύ ᾿σαι η αγάπη μου
( Κουνέλης)

Στο δεύτερο μέρος  τού αφιερώματος οι Δημιουργοί  ΙΙ,   στο τρίτο μέρος  τα  συρτά πριν από το Θανάση Σκορδαλό, και στο τέταρτο  μέρος  σύγχρονοι δεξιοτέχνες τής λύρας.